Dag 220 Mijn relatie met commentaar op gedrag van anderen.

Ik ben me bewust van mijn innerlijke woorden die ik koppel aan een thema tijdens een gesprek waarop ik reageer. Dit roept vervolgens bij de ander een reactie op. 

Ik realiseer me dat ik mijn reactie op de reactie van de ander rechtvaardig en vervolgens loop ik weg uit de situatie. Mijn gedrag zet me aan het denken. Ik hecht er geen oordeel aan  


Wanneer en als ik de reactie van een ander ervaar alsof dat de ander zijn gal uitspuugt over mij, Ik stop en Adem.

Ik realiseer me dat ik vooraf aan mijn eerste reactie onder invloed van mijn eigen gedachten in mezelf reageer op iets van de ander. 

Ik realiseer me dat ik me in mijn reactie verstop achter de uitspraak van de ander. 

Mijn irritatie in mezelf verhuld zichtbaar gemaakt door mijn reactie op het gedrag van een ander die ik (heel even maar) verantwoordelijk maak voor mijn gedrag en dit rechtvaardig door weg te lopen uit de situatie. Achteraf realiseer ik me dat ik voorheen was blijven staan. Nu doe ik iets anders. In het moment van weglopen zit daarom geen oordeel. Wel een vraag. Ik realiseer me dat ik aan mijn Leven Gewaarzijn een beschuldiging heb verbonden waaruit ik reageer.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik me lang heb verstopt achter een externe uitspraak van anderen. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mijn reactie rechtvaardig omdat die weerstand oproept in mezelf. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik aan mijn waarneming op de reactie van een ander mijn interpretatie verbind waaraan ik een rechtvaardiging koppel die vervolgens intern fungeert als trigger waaraan ik gedachten en taal verbind. 

Ik realiseer me dat ik deze rechtvaardiging als woorden tijdens mijn opvoeding heb over genomen van mijn omgeving. Toen vond ik deze opvattingen en meningen klinken als beschuldigingen. Ik realiseer me dat ik deze geïnternaliseerd heb en automatisch reageer op de actie van een ander.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik de ander verantwoordelijk maak omdat ik tijdens mijn reactie denk dat de ander mijn integriteit ondermijnd.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mezelf toestem dat ik de woorden van iemand anders die ik ergens in mijn leven als in mezelf heb aanvaard en toegestaan, als reactie op iemand anders als in mezelf geaccepteerd in deze huidige situatie in wezen ter discussie stel alsof iemand anders verantwoordelijk is voor mijn gedachten. 

Ik realiseer me door mijn reactie dat ik zelf verantwoordelijk ben voor mijn taalpatronen en gedachten die intern zichtbaar worden in reactie op iemand buiten mezelf.

Ik stel mezelf ten doel dat ik woorden en taal van mijn 'inner-voice' onderwerp aan Zelfvergeving waarna ik later Zelfcorrigerend Leven goals formuleer.  

Ik realiseer me dat ik leer van mijn commentaal op anderen omdat ik me realiseer dat ik in mezelf aanvaard en toegestaan communiceer en reageer op anderen als in mezelf aanvaard en toegestaan dit mijn verantwoordelijkheid is waarop ik na Zelfvergeving vervolgens mezelf in staat stel dat ik effectief met oog voor wat het beste is voor alle Leven doelen verbind die deze eenheid en gelijkheid voor alle Leven ondersteunen.