Dag 201 Mind facilitator

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben mijn gedachten die ik gewaar ben in reactie op de bijdrage van een ander, dat ik mijn reactie als gedachten in mezelf actief maak, waaraan energetische lading is gekoppeld, die ik uit een herinnering aan een ervaring in mezelf heb aanvaard en toegestaan. 
In de trein realiseer ik me ineens deze herinnering, die ik op een stukje papier uitschrijf terwijl de andere reizigers in de volle coupe slapen of een krantje lezen. 

Ik bedacht me dat elk systeem berust op regels en structuren en dat hieraan bepaalde verwachtingen en afspraken zijn verbonden. Ik beschrijf in mijn blogs dat ik mijn mind reacties wil stoppen. Toch zit ik geregeld in reactie. 

Ik realiseer me vervolgens dat ik inmiddels wel, minder fysieke klachten ondervind. Ik realiseer me ook dat mijn reacties mij weerhouden om vanuit ware zelfexpressie mijn bijdrage te Leven vanuit Zelf-oprecht, zoals eenheid en gelijkheid voor Alle Leven is bedoeld. 

Ik realiseer me dat ik fel reageer op afwijzing, als reactie op mijn verwachting die ik in mezelf ervaar. Ik reageer met name op grote en fors uitziende types. Die in mijn beleving groot zijn in hun expressie. Dit boezemt mij angst in omdat ik in hen agressie als in mezelf aanvaard en toegestaan ervaar en in reflectie op mijn eigen gewaarwording ervaar ik woede, irritatie en onbegrip. 

Ik realiseer me dat ik het in zo'n situatie moeilijk vind om mijn ervaring zonder mind reactie te delen. Ik realiseer me dat ik het overzicht verlies en in dit moment mijn mind het overneemt waardoor ik vanuit energetische aanhechting bestuurt, mijn bijdrage lever aan het groepsproces. Deze realisatie herinnert mij aan angst die ik heb opgebouwd vanuit mijn reactie op de dynamiek binnen situaties waarin agressie en fysieke woede aanwezig was.

Ik ervaar weerstand omdat ik reageer op zo'n type die in mijn beleving vervolgens onzinnige vragen stelt en het beginpunt van mijn bijdrage: het mechanisme achter het feit dat ik alcohol ben gaan drinken waarop vanuit mijn inzet aan het groepsproces door de groepsleden niet verder wordt door gevraagd, geen interesse of medeleven getoond, begrip, empathie en belangstelling blijven uit omdat er niet wordt gevraagd hoe ik deze situatie ervaar. Ik ben niet in staat om mijn bijdrage verder vorm te geven met meer details en argumenten.  

Wat er vervolgens gebeurt is dat ik de inbreng van de ander interpreteer alsof deze voorop staat en mijn bijdrage minder belangrijker maak en het egocentrische van het Zelf van de ander uitvergroot die zichzelf vervolgens wel gaat bevragen, promoten en presenteren. 

Een van de andere aanwezigen verwijst wel naar het feit dat ik aanstuur om het mechanisme achter mijn alcohol gebruik, als bijdrage aan het groepsproces, dat ik dit specifiek kenbaar maak en wil benoemen en ziet dat ik op deze wijze een constructieve bijdrage wil leveren aan het groepsproces waarmee ik een dialoog wil aangaan in plaats van discussie, verwijt, schuttingtaal en reactief reageren op elkaar dus wil tegen-gaan. 

Daarnaast roept deze persoon wekelijks nieuwe ideeën. Vol passie schreeuwt hij om aandacht en spreekt hij uit wat hij gaat veranderen in de wereld. 

Ik realiseer me dat ik in zijn groteske plannen, ideeën en uitspraken mijn eigen impulsiviteit ervaar. Ik beluister in hem mijn plannen uit het verleden. Ik realiseer me dat ik in de uitvoering ervan stuk ben gelopen. Dit in tegenstelling tot de aanloopfase die degelijk en grondig georganiseerd - strak geplant en verantwoord gebudgetteerd - volgens prognose aanleiding kon zijn voor succes. 

Ik realiseer me dat ik het achterliggende mechanisme van mijn verslaving bespreek vanuit meerdere invalshoeken waarop ik kinderachtige en ongeïnteresseerde reacties ontvang.

Ik realiseer me dat ik vervolgens denk- 'dat ik denk dat mijn vragen onzinnig zijn' en dat ik mijn bijdrage aan het groepsproces ervaar als bemoeienis' waarop ik vervolgens in mezelf afwijzing ervaar op en door de 'onzinnige, respectloze - vragen-bijdrage' van de ander.

Uit deze gedachten genereer ik vervolgens angst en ik creëer hieruit vervolgens 
doemgedachten, waarin ik als gedachte mezelf respectloos voor mezelf, mezelf afwijs waarop ik vervolgens andere mogelijkheden en korte termijn successen ga onderzoeken, die neigen naar egocentrisme om in Hier nu resultaat te boeken waar geduld en in Hier zijn en doorademen instrumenten om dit daadwerkelijk te realiseren.

in mijn volgende blog pas ik Oprecht Zelf-vergeving en Zelf-correcties toe op de inhoud van deze blog.