Dag 191 Causale relaties binnen mijn Zelf.

Fundamentele aannames, een schema, gaat binnen mijn werk over kennis die vaak impliciet aanwezig is. Kennis die vaak niet rechtstreeks onder woorden is te brengen. De inhoud wordt onderverdeeld in assumpties. Dit zijn fundamentele aannames over de eigen persoon, de anderen en de wereld. Er zijn drie soorten Assumpties.

Basale assumpties zijn grondideeën die iemand heeft over zichzelf, over anderen en over de wereld. Voorbeelden zijn: ‘Ik ben waardeloos’, ‘mensen zijn boosaardig’, ‘de wereld is onrechtvaardig’.

Conditionele assumpties zijn aannames die een causale relatie aangeven. Voorbeelden zijn: ‘als ik mijn emoties laat zien, zullen anderen mij afwijzen’, als ik anderen niet gebruik, word ik gebruikt’.

Instrumentele assumpties zijn soort regels die strategieën voorschrijven en die in het teken staan van het vermijden van narigheid en/of het verkrijgen van positieve ervaringen. Voorbeelden zijn: ‘vermijd het voelen van emoties’, kleineer andere mensen’ of ‘plan alles zorgvuldig’. 

Door bepaalde gebeurtenissen (triggers) kunnen mensen in een bepaalde toestand schieten waarin het denken bepaald wordt door een gedachte of zo’n schema. Zo’n toestand noemen we een modus (meervoud = modi).

Bedreiging.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mijn onhebbelijkheden ervaar als een bedreiging. Ik realiseer me deze zwart-wit gedachte. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat mijn zwart-wit denken de werkelijkheid zodanig kleurt dat ik mijn wereld inricht volgens een van beiden.   

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat iedere bedreiging een illusie van mijn denkgeest is die zegt dat de bedreiging werkelijk bestaat.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat wat afwijkt van mijn comfortzone als dreiging ervaar en als zodanig benoem.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat wat ik benoem als woorden die mijn gedachten vertegenwoordigen Zelf als dusdanig binnen mijn zelfexpressie heb aanvaard en toegestaan.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik de reflectie van mijn woorden ben die ik als Herinnering in mezelf meedraag en als energetische aanhechting ergens op een ervaring heb geplakt.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat deze aanhechting, dan positief als gevoel en dan negatief als emotie mijn leven kleuren.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat iedere kleurspoeling mijn rol in het leven als effectief of ineffectief beoordelen.

Ik vergeef mezelf mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mijn beoordeling zie als dreiging binnen mijn Zelfexpressie die Onvoorwaardelijk in mezelf óók bestaat.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat uit deze energie reacties die ontstaan in mijn mind, reflecties zijn op gebeurtenissen die ik betreedt, observeer vanuit mijn herinnering, als interpretatie / informatiebron die ik zelf heb aangenomen binnen mijn Onvoorwaardelijke Zelfexpressie.

Ik realiseer me dat iedere gedachte en reactie hierop mij afgescheiden houdt van Leven Gewaarzijn waaruit eenheid en gelijkheid bestaat.

Ik realiseer me dat alleen ikzelf verantwoordelijk ben om inzage te krijgen in de oorsprong van mijn gedachten en reacties.

Ik realiseer me dat ik overzicht kan aanbrengen in mijn mind waarop ik Zelfvergeving zal toepassen die ik hardop uitspreek.

Ik realiseer me dat nadat ik uit heb gesproken wat mijn mind me influistert, oprecht mezelf uitspreek als mind construct.

Wat mijn mind mij Oprecht spiegelt zal ik beschrijven is de huidige stap in mijn proces naar Leven Gewaarzijn als permanente eenheid en gelijke Zelfexpressie die in iedere in en uitademing vanuit eenheid en gelijk Zelfoprecht zal zijn. 

Ik stel mezelf ten doel dat ik WAT mijn mind mij toont, dat ik hierop Zelfvergeving zal toepassen.