Dag 169 Fysieke pijn in relatie tot gedachten.

Ik ben vaak weggelopen voor negatieve gedachten die waar ik van vond zeer deden. Deze gedachten, zoals bijvoorbeeld dat ik me aangetast voel in mijn integriteit, is een gedachte waarvoor ik niemand anders verantwoordelijk kan maken. Omdat ik deze gedachte zelf creëer. Er was niemand die mij opdracht gaf dit te denken. Aan deze gedachte koppel ik woede, niet gezien worden, dat andere mij moedwillig kwetsen en bij het uiten van hun woorden in boosheid, wat ik dus boosheid noem, daarbij ervaar ik fysieke pijn. In mijn borstspier aanhechting doet dit zeer. Fysieke pijn. Ik weet dat als deze gedachten actief worden in het contact met anderen, ik dit dien uit te spreken en uit te schrijven en door te ademen. Vandaag had ik een gesprek met een ventje van elf. Hij ervaart niet gezien ook. In het contact met vriendjes op school voelt hij zich genegeerd. Ik ervaar wat hij bedoelt. Hij is er vroeg bij. Gelukkig maar.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik vaak ben weggelopen voor mijn negatieve gedachten. Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben participeren in die gedachten waar ik van vond dat deze zeer fysiek deden. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben deze gedachten, zoals bijvoorbeeld dat ik me aangetast voel in mijn integriteit lange tijd een gedachte waarvoor ik iemand anders verantwoordelijk heb gemaakt. 

Ik realiseerde me niet dat ik deze gedachte zelf creëer. Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik door me dit niet te realiseren mijn verantwoordelijkheid weggaf aan zeer dat werd aangedaan door de woorden van anderen. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben anderen in plaats van mezelf verantwoordelijk te maken voor de inhoud van mijn gedachten.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben een ander verantwoordelijk te maken als degene die mij opdracht gaf mijn zeer veroorzaak gedachten te denken. 

Ik realiseer me dat ik aan deze gedachten een Negatieve Emotie Aanhechting in de vorm van woede koppel, en gedachten dat ik door anderen niet gezien te worden en dat andere mij moedwillig kwetsen. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben en bij het uiten van hun woorden waaraan ik boosheid koppel en dat wat ik dus boosheid noem, hierbij fysieke pijn ervaar. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik in mijn borstspier aanhechting zeer ervaar wat ontstaat door mijn gedachten. Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik door mijn eigen gedachten Fysieke pijn creëer. 

Ik realiseer me en weet wanneer zulke gedachten actief worden in het contact met anderen, ik dit dien uit te spreken en uit te schrijven en door te ademen. Wanneer ik me dit realiseer, Ik stop en Adem. 

Vandaag in mijn gesprek met het ventje van elf realiseer ik me dat wat hij ervaart 'niet gezien worden' reëel is als gedachte, maar niet als Leven Gewaarzijn mogelijk kan zijn. In het contact met vriendjes op school voelt hij zich genegeerd. Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mezelf in het contact met anderen via mijn gedachten buitensluit en hierdoor ongelijkheid creëer. Ik realiseer me dat wat ik ervaar wat hij bedoelt van mezelf is. Dat hij er vroeg bij is is mijn mind die bepaalt wat ik denk. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat mijn gedachten mij afscheiden van in Hier Leven als in eenheid en gelijk waarvoor Leven Gewaarzijn daadwerkelijk fysiek Leven in deze realiteit is bedoeld.