Dag 165 Wat beweegt mij als reactie in mezelf in reactie op anderen?



Wat beweegt mij....sinds kort in contact met mijn partner in reactie op elkaar gezamenlijk en individueel elkaars en afzonderlijk onze reacties onderzoeken. Ik stel mezelf de vraag waarom reageer ik zoals ik reageer en welke gedachten komen er in me op tijdens een reactie op gedrag of woorden die zij spreekt of in reactie op anderen.

Wat me aanspreekt in ons contact is dat we oprecht onze reacties open en bloot op tafel leggen. Ik spreek vanaf hier voor mezelf en kan beamen dat oprecht zijn mij een gevoel van schrik en later van vertrouwen bezorgd. Daarop onderzoek en schrijf ik mijn wrevel.

In reactie op Oprechtheid reageer ik met schrik. deze ontstaat in reactie op mensen die onaangekondigd hun reacties uitspreken. Ik realiseer me dat deze reacties ontstaan als ik niet alert ben en waakzaam onvoorbereid op hetgeen er gaat gebeuren, waarop ik als reactie met schrik reageer.

op open en bloot reacties delen waaruit de schrik ontstaat. Nadat ik dit laat bezinken, door door te ademen, kalmeer ik en ben in staat om effectief omdat ik mijn reactie als Herinnering analyseer.

Vandaag zat ik in de trein. Ik was in gesprek met een negroïde vrouw. Een bekende van mij waar ik ooit op visite was toen zij mijn buurvrouw was. Omdat we elkaar een tijd niet gesproken hebben vertel ik haar over mijn bezigheden. Ineens, plotsklaps, zie ik naast ons in de coupé dat een man van oudere leeftijd mij vanachter zijn bril sommeert dat ik rustig moet zijn en mijn mond moet houden. Want tenslotte zo vervolgt hij zitten we in de stiltecoupé en zoals U weet dient u hier stil te zijn. Verbaasd en enigszins licht verontwaardigt vraag ik de man of stilletjes spreken met elkaar wel oké is. Nee, zo vervolgd hij kordaat en resoluut, want stil zijn "silence" betekent dus niet spreken. 

Mijn buurvrouw reageert hierop verbaasd vanuit de conclusie
dat we dus niets mogen bespreken met elkaar. Waarop de man mij erop wijst dat het beter is dat ik de vrouw naast mij maar moet uitleggen hoe het werkt in de stilte coupé van Nederlandse treinen. Vervolgens vervolgt de man zijn verhaal waarop ik aangeef dat ik zijn boodschap begrijp. Later tegenover ons beantwoord een licht gekleurde dame haar telefoon waarop de man niet reageert. Mijn negroïde vrouw naast mij vraagt mij verwonderd: 'Huh ik krijg wel commentaar en de andere vrouw daartegen zegt de man niets.Tsja zo beaam ik haar woorden je hebt een punt. 

Maar welke punten worden mij duidelijk in mijn reactie op de man? 

Ik merk later dat de man zijn ruimte en recht op stilte inneemt en ons hierop duidelijk en correct aanspreekt. Ik heb mijn woorden vaak ingeslikt en oefen nu om te luisteren welke boodschap de man communiceert.Dit levert mij spanning op in mijn buik. Vervolgens passeren we een 
gebouw dat ik vanuit het raam zie waarop ik een Herinnering krijg van de Lagere school. De spanning die ik ervaar koppel ik aan het beeld van het gebouw en denk aan mijn lagere school. Daar heb ik spanning opgedaan in reactie op  mijn Oprecht en spontaan kind zijn door een reactie van de juf (schrik) werd verstoord.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben de gedachte dat de man die zijn ruimte in neemt een spanning / lading/ aanhechting die negatief is ervaar.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat deze gedachte aan ruimte innemen ik me realiseer dat ruimte innemen nog niet zo makkelijk is voor me. Ik realiseer me door mijn spanning te benoemen en vergeven ik meer ruimte kan maken waar binnen geen spanning aanwezig als in mind daardoor verdwijnt.

Ik stel mezelf ten doel alvorens over te gaan in reactie op het denigrerende gedrag van de man ten aanzien van de negroïde vrouw eerst Dooradem alvorens over te gaan tot een reactie.

Ik realiseer me dat ik in reactie op de woorden en gedrag van de man in reactie op mijn negroïde buurvrouw eerst DoorAdem alvorens ik reageer met de woorden dat zijn boodschap begrepen is door mij en dat ik begrijp wat zijn boodschap inhoudt. De man neemt zijn ruimte in. Later in een andere trein herhaalt zich een vergelijkbaar voorbeeld doordat een vrouw de aanwezige reizigers van de stiltecoupé sommeert om de stilte te respecteren. Dapper.

Reacties

  1. Cool om je eigen reacties te onderzoeken hierin. Ik heb meerdere keren in een stilte coupé gevraagd of iemand dit in overweging wil nemen (en ook hieraan voorafgaand gezien wat de reacties zijn in mezelf: wel vragen, niet vragen lol). De meesten hebben niet door dat ze in een stilte coupé zitten. Het aangesproken worden hierop kan nogal wat teweeg brengen, terwijl het in eerste instantie aan onszelf is om ons gewaar te zijn/worden van waar we ons bevinden en anderen en de situatie in overweging te nemen. Als we dit niet gedaan hebben kunnen we een ander eenvoudig bedanken voor het attenderen hierop. Praktisch is het zo simpel ;-) en in onze geest hebben we het zo ingewikkeld gemaakt.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Dag 1 Luisteren is zeg maar echt mijn ding.

Woorden als topjes van de ijsberg

Dualisme