Dag 157 Gewaarzijn Bewustzijn daadwerkelijk uitspreken.


Wanneer ik merk en me realiseer dat ik mezelf negatief evalueer omdat wat ik zeg ik dit zelf als negatief beoordeel, Ik stop en Adem. Hierop pas ik Zelfvergeving toe, dat wat ik later hardop zal uitspreken.
De toepassing van zelfvergeving is om punt voor punt alle mindconstructies die in ons zijn, te verwijderen. Alleen maar je bewust zijn van de mind stopt hem niet, en je alleen maar bewust zijn van de constructies en systemen in jezelf verwijdert ze niet, want ze hebben zich in ons gemanifesteerd als dat wat we van onszelf hebben geaccepteerd en toegestaan om te zijn. En alles in ons zal blijven en zich vermengen totdat we op staan en ons zelf in elk moment toepassen om daadwerkelijk deze constructies te verwijderen door zelfvergeving. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben de gedachten als ik uitspreek wat ik belangrijk vind ik hierop negatief beoordeelt zal worden door anderen.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben door dit mindconstruct 'ik wordt door anderen negatief geëvalueerd ik angst voor mijn angst heb ontwikkelt.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben door deze negatieve houding ik me heb terug getrokken uit angst die me zegt en deed geloven dat anderen me zullen afwijzen om mijn bijdrage.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben op boze intonaties in stem en ook in de oogopslag van anderen in mezelf aanvaard en toegestaan negatief geladen emotie aanhechtingen activeer waardoor ik anderen niet recht in de ogen kan kijken en hun hierdoor door mijn gescheidenheid niet kan zien als fysiek in deze realiteit in Hier als in eenheid en gelijkheid voor alle Leven. 

Ik vergeef emzelf toegestaan door deze mind info interpreatatie in mezelf aanvaard ik mezelf negatief evalueer waaruit angst voor angst is toegenomen.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben als zelfvoorzienende 
batterij waarbinnen energie ladingen ontstaan die mij hebben bestuurt en me realiseer dat ik de impact van deze lading geneutraliseerd heb met alcohol omdat ik al jong merkte dat alcohol voor mij een werkzame stof was en dusdanig effectief dat alcohol als mijn maatje werd die deze lading neutraliseerde waardoor ik zonder schroom onbevangen en spontaan in staat was en wel oogcontact kon maken. 

Dit is dus niet een gemakkelijk proces en het vraagt zelftoewijding, en de realisatie dat ieder van ons absoluut verantwoordelijk is voor alles dat we zijn en zijn geworden, en dat we absoluut verantwoordelijk zijn voor het veranderen van onszelf - nogmaals, niet alleen maar bewustwording van wat er in ons is, maar het verwijderen, het stoppen door zelfcorrigerende toepassing in elk moment door te schrijven en zelfvergeving te spreken.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben als batterij mezelf gelabeld heb als alcoholist die als in mezelf aanvaard als gedachte en dus weer een mindconstruct dat mij gedirigeerd, zoals de verslavingszorg doet, er vanuit gaat dat een leven abstinent blijven van alcohol noodzakelijk is om gezond welzijn op te bouwen. Ik realiseer me dat de norm is eenmaal alcoholist altijd alcoholist een slogan is die de verslavingszorg uitdraagt. Ik realiseer me ook dat het besef dat je alcoholist bent en dient te voldoen aan de norm niet drinken de mind als gedachten in stand houdt waarop mensen zichzelf beoordelen en bij terugval negatief beoordelen waardoor de angst voor terugval meer toeneemt. Ik realiseer me dat dit wat ik schrijf geen vrijbrief is om wel te drinken. Wat ik beschrijf is dat er energie lading ontstaat als in mind die afhankelijk van wel of niet gebruiken positief of negatief geladen energie bevat die haar invloed uitoefent op de persoon. Ik realiseer me ook dat wat men als beoordeling als kind leert uitgangspunt is voor beoordeling nu. 

Binnen de psychiatrie heb ik me jarenlang geconcentreerd en verantwoordelijk en toegewijd verdiept in mezelf. Binnen mezelf ervaar ik eenheid die in alle situaties waarbinnen ik me beweeg gelijk blijft. Ik ervaar wel lichte druk in mijn solar plexus die ik kwetsbaar bespreek. Ik erk dat ik meer ruimte maak en mind constructen elimineer door deze openheid te betrachten als uitgangspunt om oprecht en zo nodig waar wenselijk gezien mijn functie tactvol te zijn. Ik realiseer me dat ik de mensen die me ondersteunt hebben dankbaar ben voor hun toewijding en steun. Vaak was ik door weerstand / mind niet in staat om effectief achter liggende bedoelingen in te schatten op haar werkzaamheid. Ik zie dit niet als oordeel naar mezelf maar als ontwikkelingsweg waarbinnen de weg zelf wandelen de reis is die ik maak. De reis die bestaat uit de coördinaten oprecht zijn, verantwoordelijkheid nemen, zelfreflectie, initiatiefrijk, doorademen op momenten dat ik een reactie ervaar die anderen verhinderd om effectief te zijn, creatief en intuïtief handelen.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Dag 1 Luisteren is zeg maar echt mijn ding.

Dualisme

Woorden als topjes van de ijsberg