Dag 155 Angst voor afwijzing......

Ik realiseer me dat Leven vanuit Observatie Leven vanuit Herinnering en Gedachten aan toen is en niets met de realiteit als in Hier van Doen heeft. Ik stel mezelf ten doel dat ik mezelf toestem af te stemmen op Leven Gewaarzijn en dat dit mijn doel is los van aanpassing aan een of ander aanpas typetje dat de goede vrede wil bewaren. Als en wanneer ik merk dat ik een lacherig typetje ben, Ik stop en Adem.

De manier van afscheid nemen baart mij angst. De wijze van afscheid nemen van elkaar. In vertrouwen in de kundigheid van de juf van de Lagere school werd ik daar achter gelaten door mijn ouders. Tijdens de sinterklaas viering op de eerste klas is er iets gebeurt. Een ervaring die veel impact op me heeft gehad. Tijdens een training ergens in 2006 werd ik me hiervan gewaar. Als observant van mijn eigen Herinnering heeft deze ervaring mijn reacties op anderen gekleurd. Met name afscheid nemen omdat ik op dat moment afscheid nam van van mijn onbevangenheid. Abrupt werd ik bewust van het feit dat zij, de juf en mijn moeder, mij alleen achter liet. De juf liet me staan. En mijn moeder bracht me naar school. 

Mijn moeder heb ik nooit iets verteld over deze nare ervaring. Ik heb de indrukken van die dag in mezelf opgeslagen omdat ik dacht dat ik ongehoorzaam was. Omdat ik de goede vrede wilde bewaren heb ik gezwegen. Zwijgen is goud waard want het gaf me bescherming. Ik nam geen risico meer om weer gekwetst te worden. Later in relaties met anderen toon ik veel van mezelf. Ik denk nu ineens dat ik bewust afsteven op het bekende. Dit is de afwijzing die volgt op mijn kwetsbaarheid waardoor ik kan zeggen zie je wel dat ik er niet mag zijn.  

Volgens haar Observatie was ik ongehoorzaam. Vervolgens moest ik van haar naast de schoolingang blijven wachten. Naast de grote schooldeur heb ik gewacht tot het moment dat ik van de Piet toestemming kreeg om weer mee naar binnen te gaan. Vervolgens is binnen het klaslokaal waarin drie groepen aanwezig waren tijdens deze Sinterklaas viering. Daar is mijn trauma voor groepen ontwaakt. 

Afscheid nemen boezemt mij angst in omdat ik niet weet hoe het vervolg zal uitpakken. Ik wacht af en stel me afwachtend op en wacht op toestemming om in beweging te komen. Dit afwachten roept ongeduld op en spanning in de vorm van onzekerheid en de macht van anderen die bepalen wat ik zal gaan doen. Ik realiseer me ook dat ik afwacht hoe anderen zullen reageren op mijn inbreng. Ik was altijd ingesteld op afwijzing in de vorm van lachen en lacherig doen. Afwijzing werd mij bekend. Tijdens deze ervaring op de Lagere school, toen ik voor de groep stond en de juf die stond te lachen en de kinderen die begonnen te zingen voor mij in combinatie met lacherig doen roept een reactie op waardoor ik angst ervaar waarop ik me beroert voel. Ik was geroerd door het feit dat ik door de juf niet gemist was tijdens de viering. Zij staat te lachen. De kinderen lachen en zingen. Ik was bedroefd en stond te huilen uit schaamte. Ik voelde me afwezen en vernedert. Abrupt nam ik daar afscheid van mijn onbevangenheid en het vertrouwen in opvoeders en gezag werd hier ondermijnt.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben de gedachten dat ik 'onzekerheid als metgezel heb verbonden aan afwijzing'.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik als in mezelf aanvaard aan onzekerheid angst voor het vervolg koppel.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik aan onzekerheid voor het vervolg, de reactie van de ander op mijn kwetsbaarheid koppel waaruit afwijzing van mijn integriteit volgt.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben als reactie op anderen af te wachten hoe zij reageren

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben te reageren volgens mijn interpretatie op anderen in aanpassing op hun reactie, als mijn reactie vooraf al angstig zijn heb ontwikkelt.

Ik realiseer me dat ik mijn Angstig zijn heb ontwikkelt als afweer tegen mijn eigen kwetsbaarheid omdat mijn me kwetsbaar tonen aan anderen mij angst inboezemt omdat de ander dan macht krijgt over mij en zal gaan lachen waardoor ik me beschaamd en afgewezen voel en beroert. In mijn Zelfoprecht wezen heb ikzelf afwijzing geplaats en de angst om me te binden. Ik hoe er rekenschap mee dat de ander me op een dag zal verlaten. Zonder enige vorm van respect en uitleg over de beweegredenen van de ander zal ik achter blijven met vragen waarop nooit een excuus of uitleg hierover zal volgen.

Ik realiseer me dat ik de indrukken van die dag in mezelf  heb opgeslagen omdat ik dacht dat ik ongehoorzaam was. 
 Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik de indrukken van die dag in mezelf heb opgeslagen en als geheim jaren lang heb meegedragen.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben een geheim met me mee te dragen.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben omdat ik de goede vrede wilde bewaren heb gezwegen. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben aan tegeltjes wijsheid Observatie waarde heb toegekend in de vorm van Zwijgen is goud waard want het gaf me bescherming. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben mezelf heb beperkt in mijn onbevangenheid en woorden inslik uit angst voor afwijzing van anderen.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik geen risico meer nam om weer gekwetst te worden. Ik realiseer me dat ik in intieme relaties mijn kwetsbaarheid juist wel toon. 

Ik denk nu ineens dat ik bewust afsteven op het bekende. Dit is de afwijzing die volgt op mijn kwetsbaarheid waardoor ik kan zeggen zie je wel dat ik er niet mag zijn. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik aan de ander macht over mij toeken.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben uit de ontwikkeling angstig zijn me ga aanpassen om de goede vrede te bewaren.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben om de goede vrede te bewaren anderen wil instrueren hoe zij mij dienen te bejegenen.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben deze vorm van controle aan afscheid koppel waaruit ik zekerheid wil halen.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben uit deze onzekerheid ook ongeduld ontwikkel over het vervolg van het contact met M. Ik realiseer me dat ik haar belast met mijn plannen en ideeën die in Hier niet reëel zijn en 
gebaseerd zijn op de toekomst. Ik stel mezelf ten doel reëel de situaties van ons beiden in Hier te bezien en met haar te bespreken en dit in Hier starpunt zal zijn om daadwerkelijk in Hier fysiek in de realiteit in Hier samen met haar wil zijn.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben deze angstervaring jarenlang heb ingeslikt om de goede vrede te bewaren.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben vanuit Observatie in Hier heb geleefd op een manier die niet aansluit bij wat goed is voor iedereen, omdat de werkelijkheid iedereen inhoudt.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben vanuit aanpassing nooit Werkelijk heb gestaan voor iets omdat ik vanuit Herinnering en Observatie mijn wereld heb gevormd. 

Ik stel mezelf ten doel de angst voor afscheid nemen omdat ik controle wil hebben over het verloop / de duur / termijn tussen twee afspraken in zinvol wil benutten en communiceer wat ik in Hier daadwerkelijk ervaar.

Ik stel mezelf ten doel wat ik ervaar wil onderscheiden als Observatie van mijn Herinnering en hierop Zelfvergeving zal toepassen.

Ik stem mezelf ten doel zolang ik mezelf als vanuit Observatie ervaar niet in Hier ben en me realiseer dat ik zal Doorademen. 

Ik stel mezelf ten doel dat ik mijn angsten verder zal onderzoeken op Observaties als Herinnering aan een context / gebeurtenis die ergens is ontstaan zoals ik deze heb aanvaard en toegestaan in woorden en in reactie op anderen en in wezen mezelf reflecteert ik hierop Zelf vergevingen zal toepassen met als doel om Leven Gewaarzijn te realiseren. 

Ik stel mezelf ten doel dat ik meewerk aan dat wat ik als Gedachten en Herinnering gewaar ben dit zal Zelfvergeven zodat ik in Hier Echt als realiteit in Hier ga ervaren. Ik stel mezelf ten doel dat zoals eenheid en gelijkheid voor Alle Leven is bedoelt voor Alle Leven wil realiseren. 

Ik realiseer me dat Leven vanuit Observatie Leven vanuit Herinnering en Gedachten aan toen is en niets met de realiteit als in Hier van Doen heeft. Ik stel mezelf ten doel dat ik mezelf toestem af te stemmen op Leven Gewaarzijn en dat dit mijn doel is los van aanpassing aan een of ander aanpas typetje dat de goede vrede wil bewaren. Als en wanneer ik merk dat ik een lacherig typetje ben, Ik stop en Adem.