Dag 131 Discretie zichtbaar gemaakt.

Oprecht en discreet

Vandaag reflecteer ik op het punt dat Ik me realiseer dat ik me vaak aanpas aan anderen. Ik doe dit om kritiek en afwijzing te voorkomen. In het verleden overschreeuwde ik mezelf met typetjes. Lacherig doen waardoor ik me in feite ondergeschikt maak aan mijn Zelfoprecht Leven Gewaarzijn. Om effectief te zijn wil ik mijn woorden als in hier door het moment zelf laten bepalen. Ik stel mezelf ten doel dat ik de woorden van anderen ervaar zoals woorden van steun bedoelt zijn, bedoelt als oprechte steun. Kort geleden had ik een vertrouwelijk gesprek dat wederzijds oprecht was . Vanwege het vertrouwelijk karakter laat ik het hierbij.

In het verleden ging ik op consult bij een psycholoog. Vanuit mijn dossier begon hij en toonde mij een diagnose. Die was opgesteld door een andere hulpverlener. Ik was hiervan niet op de hoogte gebracht. In mij reactie verbaasd en boos. Zonder dat ik het wist was dit stigma binnen mijn dossier een eigen leven gaan leiden. Later binnen groepsgesprekken waar hulpverleners bij betrokken zijn die inzage hebben in mijn dossier ben ik automatisch wantrouwend. In mezelf leeft dan de vraag ofdat deze mensen mij zien en benaderen voorbij aan dit stigma. Ze zeggen van wel. Als er dan gelachen wordt door een van hen ontstaat erin mezelf twijfel. Alvorens ik dicht klap wil ik doorademen. 

Wanneer ik merk dat ik mezelf negatief evalueer en mezelf betwijfel, Ik stop en adem.

Ik realiseer me dat ik mezelf in een positie plaats waarin ik me ondergeschikt maak aan mezelf doordat ik me vergelijk met anderen die ik beter acht. Ik verhinder me door mijn denkwijze om zo effectief te zijn als waartoe ik in staat ben te zijn.

Ik stel mezelf ten doel dat ik de discrete woorden van anderen ervaar zoals discrete woorden van steun bedoelt zijn. Als steun ervaar waaruit nabijheid onstaat omdat ik iets van mezelf laat zien. Door mijn oprechte openheid neem ik ook risico. Door deze houding als zelfexpressie wandel ik het commitment dat eenheid en gelijkheid in zich meedraagt. Waarin ik discreet deel wat mij bezig houdt met respect voor mezelf en de ander.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mezelf heb verhinder om effectief als in hier oprecht mijn woorden te delen. Ik realiseer me dat ik hierdoor vaak heb afgezonderd van leuke activiteiten en mensen op afstand heb gehouden door mijn reacties.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik in mijn mind reacties herinneringen als observatie in afscheiding van dit moment leef. Ik realiseer me dat ik op de automatische piloot verzuim om als in Hier aanwezig effectief te zijn omdat ik mezelf verhinder spontaan en onbevangen zonder oordeel door de stad te wandelen.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben te denken dat door de stad lopen een risico gebeurtenis impliceert waarin ik als onnozel kind uitgelachen wordt. Ik realiseer me dat ik dit patroon als kind heb ontwikkelt waaraan ik het woord onnozel verbind omdat anderen op mijn kwetsbaarheid en angst voor afwijzing begonnen te lachen.  Ik setl mezelf ten doel dat ik deze ervaring blijf bespreken zolang deze actief als in reactie zichtbaar wordt. Alvorens in reactie te gaan ga ik eerst de dooradem techniek toepassen. Ik realisser me ook door dit punt wel te wandelen er recent tijdens een groepsgesprek zonder lachen naar mij werd geluistert. Hierdoor voel ik mezelf als in mezelf gezien en gehoord op mijn risicovolle bijdrage. Omdat ik me conformeer aan het groepsproces leven ik een betrouwbare bijdrage aan mijn commitment en zelfcorrecties.