Dag 127 Oprecht Afgewezen Beschrijven

Wanneer ik merk dat ik mijn gedachte 'ik ben bang voor kritiek opvolg', Ik stop en adem.Ik realiseer me dat ik in deze gedachte mezelf afwijs. Ik stel mezelf ten doel dat ik mijn afwijzing oprecht erken. Daardoor erken ik dat ik zelfbeheerst en spontaan wil zijn in een groepsgesprek.
Mijn reflectie op dit punt brengt me tot het volgend inzicht. Ik heb namelijk gemerkt dat ik in reactie op lacherige mensen die de leiding hebben in een groepsgesprek, dat ik door hen raakbaar ben waarop ik dichtklap en licht dissocieer. 
Omdat ik dus mijn woorden inslik onstaat er in mezelf negatief geladen energie waardoor ik fysieke klachten ontwikkel. Ik realiseer me dit punt. Omdat ik deze lading in mezelf ontwikkel ben me hierop gaan afzonderen. Maar omdat ik reflecteer op mijn eigen zelfcorrectie, en me dus Zelf heirvan bewust heb gemaakt door te schrijven, en me realiseer wat er gebeurt - heb ik contact opgenomen met deze persoon. 

In mijn eerdere zelfcorrectie had ik beschreven dat ik mijn behoeften in het moment Zelf kenbaar wil maken. Dit is dus niet gelukt. In het groepsproces ontwikkel ik weerstand waardoor ik de doorademen techniek niet adequaat kon toepassen. 

Ik heb dit puntmet desbetreffende persoon besproken tijdens een groepsgesprek. Ik heb hem ook verzocht of hij wil signaleren dat als hij bemerkt dat ik me even terugtrek hier aandacht aan wil schenken. In wezen vraag ik of hij mij wil assisteren.

Nadat ik mijn punt heb besproken was hiervoor begrip en ruimte waarin ik DUS wel kon doorademen en mijn emotie vanuit oprechtheid WEL heb besproken. Dit heb ik gedaan zonder oordeel naar de persoon. Ik realiseer me dat dit patroon als in mezelf aanvaard en toegestaan mij verantwoordelijk maakt om dit zelf te wandelen. Aan het groepsproces heb ik mijn commitment gewandeld.

Ik realiseer me beiden waardoor ik dit punt als reflectie op een eerdere zelfcorrectie nu wel wandel. Omdat ik dit bespreek in de groep toonik mijn kwetsbaarheid en raakbaarheid. En omdat ik mijn punt als in mezelf aanvaard en toegestaan als oorzaak ergens ontstaan, die nu de aanleiding was voor mijn reactie, in relatie met deze persoon zictbaar werd en en zonder oordeel communiceer aan de desbetreffende persoon, leveren we samen onze bijdrage aan het groepsproces. 

Ik stel mezelf ten doel dat ik mijn afwijzing oprecht erken. Daardoor erken ik in feite dat ik zelfbeheerst en spontaan wil zijn in een groepsgesprek.

Omdat ik aan zelfonderzoek doe kan ik bewust zien wat er in mezelf gebeurt. Ik loop niet als een kuddedier achter de mening aan van anderen en gebruik dit wel als reflectie van mijn eigen denken. Ik keur de bijdrage van anderen niet af of goed. Ik realiseer me dat ieder mens in staat kan zijn om zichzelf te onderzoeken en oprecht te beschrijven welke gedachten, gevoelens en emotie onstaat als in reactie op anderen. Ik aanvaard dat ik mezelf dit heb toegestaan. 

Hierdoor vervalt iedere claim alsof ik anderen hiervoor verantwoordelijk kan maken. Als ik mezelf onnozel noem noem ik mezelf onnozel en vergeet dat ik Zelfoprechtheid zelf buiten de deur hou. Oprecht beschrijven opent de deur en zet hem op een kiertje...... Mezelf beschouwen en onderzoeken brengt succes......