Dag 125 'Informatie slierten'.

slierten gekleurde informatie
die ik als uit mezelf trek...

Wanneer ik iets of iemand veroordeel, ik stop en adem. Ik realiseer me dat ik de lach van iemand ervaar als een negatieve evaluatie. Ik beoordeel dit als een bewuste bedoeling om mij af te wijzen. Ik realiseer me dat ik dit ervaar als ik mijn kwetsbaarheid toon. Ik stel mezelf ten doel dat ik de lach van iemand in zo'n moment niet langer wil ervaren als bewuste bedoeling van de ander om mij bewust af te wijzen. Ik stel mezelf ten doel dat ik met doorademen in deze momenten mijn integriteit wil afschermen. 

Informatie buiten mezelf raakt aan bij dat wat ik als in mezelf heb opgeslagen in de vorm van gedachten, gevoelens en emotie. Mijn mind die actief is als in reactie hierop. Uiteindelijk is iedere keuze mijn conclusie.

Gelijktijdig bedenk ik me dat ik mijn interpretatie van de werkelijkheid zelf observeer, en alvorens over te gaan tot een conclusie eerst dooradem en mijn gedachten beschrijf. Hierop pas ik de instrumenten zoals in de les beschreven toe. Ik realiseer me ook d vraag want hoe zijn mijn conclusies zoals ik deze als in mijn herinneringen heb opgeslagen in de vorm van gedachten, emoties en gevoelens daadwerkelijk ontstaan? Uiteindelijk heb ik deze informatie als dusdanig toegestaan en aanvaard. Door deze manier van denken toe te passen maak ik mezelf verantwoordelijk voor mijn welzijn. 

Dat betekent, dat alles wat je op dat moment meemaakte, inclusief de exacte gedachten, de exacte reacties, de exacte bewegingen die je maakte, worden in dat moment gevangen en opgeslagen in je mind. De informatie van jezelf in de ervaring van jezelf op dat moment wordt dus getransporteerd naar en als je hele fysieke lichaam en daar opgeslagen als een herinnering aan informatie in de plasticiteit van jezelf. Onwetend als we zijn hebben we deze informatie binnen ons zelf opgenomen. Zou ik deze informatie van toen, de herinnering die in het hier 'was' denkbeeldig naar een kleur vertalen blauw, dan kan het zijn dat ik in een gebeurtenis onbewust en onwetend nog dit blauw herkennen als 'is'.