Dag 121 Reflectie op Zelfcorrectie.


Binnen mijn DIP schrijfproces reflecteer ik op mijn ervaring zoals beschreven in mijn Zelfcorrectie en hoe ik mijn commitment daadwerkelijk gewandeld heb. Wanneer ik mezelf als in mijn reactie ervaar dat de verklaringen dienen als controlle middel waaraan ik verantwoording moet afleggen, Ik stop en adem. 
Ik realiseer me dat ik door te participeren in deze gedachten mezelf ervaar als 'Onverschillig Karakter' en mezelf verhinder om mezelf te verbinden aan deze principes waarin ik toegestemd heb om deze te onderhouden en te doen in mijn wereld en realiteit en dus mezelf verhinder om zo effectief te zijn als waartoe ik in staat ben. Ik stel mezelf ten doel er zeker van te zijn dat ik een toereikende hoeveelheid tijd besteed in mijn dag omdat ikzelf zorg wil dragen en dagelijks zal schrijven en me verbind aan deze overeenkomst die ik gemaakt heb dat ik daadwerkelijk dagelijks zal schrijven - als wel dat ik mezelf verantwoordelijk maak dat ik mijn bijdrage zal leveren aan het proces van zelfcorrectie richting eenheid en gelijkheid voor alle Leven. Als ik dagelijks schrijf ben ik betrouwbaar en oprecht.

Mijn Reflectie op mijn Zelfcorrectie :
  1. Wanneer ik mezelf ervaar de verklaringen als controlle middel waaraan ik verantwoording MOET afleggen waaraan door anderen mijn inzet en betrouwbaarheid wordt afgemeten.
  2. Mijn houding - wat ik noem onverschillig - waardoor ik mezelf verhinder om mezelf te verbinden aan de principes waarin ik toegestemd heb om deze te onderhouden en te doen in mijn wereld en realiteit.
  3. Dat ikzelf zorg wil dragen = daadwerkelijk doen = dagelijks schrijven en hierdoor investeer IK daadwerkelijk in mijn DIP_proces.
Ik participeer dus in mijn commitment en ik draag zorg voor mijn verantwoording die ik als in mijn commitment om dagelijks te schrijven ben aangegaan vanuit mezelf. Omdat ik dagelijks schrijf óók daadwerkelijk doe. Ik realiseer me dat ik de verklaringen email van Desteni niet gekregen heb omdat dit geen onderdeel is van mijn DIP - proces en wel in een later stadium mogelijk kan zijn. Ik heb dit nagevraagd en dus verantwoordelijkheid genomen of ik wel realistisch ben in mijn gedachte / uitspraak. Dus MOET afleggen(1) vervalt. 

Ik realiseer me dat door te participeren in mijn MOET denkbeeld, participeer in handelen vanuit 'ik voel me gepasseerd'- want waarom weet ik niet van de verklaringen. Deze gedachten als particpant van mijn aaname. Wat ik me realiseer is dat ik eerder om uitleg mag vragen en dat ik deze uitleg als de waarheid mag ervaren. 

Ik mag in mezelf aanvaarden en toestaan dat ik door navraag mag vertrouwen op de oprechtheid van het proces waardoor ik inzicht krijg in het feit dat ik op mijn aanname MOET de houding onverschillig door deze aanname negatief geladen energie ontwikkel. 
Ik realiseer zelf onverschilligheid in mijn aaname 'waarom weet ik dit niet'waarop ik ervan uit ga dat men mij passeert. Ik ben me bewust van dit patroon en als reactie irritatie oproept. 









Reacties

Populaire posts van deze blog

Dag 1 Luisteren is zeg maar echt mijn ding.

Woorden als topjes van de ijsberg

Dualisme