Dag 117 Nuance

Wanneer ik merk dat ik mezelf in twijfel trek en negatief evalueer, Ik stop en adem.
I realiseer me dat ik mezelf in een positie plaats waarin ik me ondergeschikt maak aan mezelf omdat ik me vergelijk met anderen die ik beter acht. Door mijn denkwijze verhinder ik mezelf om effectief te zijn waartoe ik in staat ben. Ik stel mezelf ten doen van binnen uit te drukken als eenheid en gelijkheid van leven de expressie van zuiverheid van mij als leven.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben de gedachten dat ik aspecten van mezelf uit observatie in gebeurtenissen overgenomen, als in mezelf heb opgeslagen in woorden 'afkeuring' en 'kritiek'. Als ik iemand ervaar die 'kritiek geeft' - waarop ik afkeuring ervaar -omdat wat ik denk afkeuringswaardig in mij weerspiegelt,  Ik stop en adem.

Ik realiseer me dat ik deze informatie interpreteer die ik in het verleden nu als herinnering vorm gaf uit observatie binnen een context om deze gebeurtenis voor mezelf te behappen. Hieraan heb ik zelf gedachten 'afkeuring' en 'kritiek' gekoppelt. Bijvoorbeeld ik vind mezelf onnozel 'afkeuring' omdat ik 'kritisch' reageer. 

Achter deze reactie zit de behoefte die ik had binnen deze context. Deze behoefte bleef onvervuld. Wat ik in wezen doe is dat ik vanuit de mij bekende interpreatatie nu reageer op een gebeurtenissen, die als in mijn herinnering opgeslagen ligt, binnen een huidige gebeurtenis, die vergelijkbaar is met toen waarin ik in plaats van afkeuring goedkeuring en steun zocht en begleiding bij mijn verdriet. Dit is ontstaan binnen een groep waar gelachen werd op een moment dat ik verdriet was en omdat lachen in mijn beleving lijnrecht tegenover verdriet staat. 

Ik stel mezelf ten doel dat ik zelfvergeving blijf toepassen en zelfcorrecties op irritatie die ontstaat binnen een gebeurtenis. 

dat ik zoals ikzelf beheandeld wil worden anderen bejegenen wil. Ik wil zonder afkeuring en veroordeling anderen graag benaderen. Concreet stel ik me ten doel dat ik hiervoor mijn best zal doen, door te reflecteren op mijn reacties als in mezelf in reactie op anderen zichtbaar gemaakt. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik de goede vrede wil bewaren vanuit mijn intentie te denken en geloven dat ik een grote hoeveelheid mensen als schijnbare vrienden en vriendinnen nodig had die het eens moeten zijn met mijn opvattingen en mijn gezichtspunten om op die manier mijn aanpassingen en conditioneringen van de mind in het conflict wat is goed en wat is verkeerd te kunnen verzekeren en bevestigen. Dit ego gedrag had ik nodig om mezelf te beschermen. 

Ik vergeef mezelf dat ik van mezelf heb aanvaard en toegestaan een gevoel van kracht en macht te ontlenen aan het kenbaar maken van mijn standpunt als mijn opinie wat mijn ego oplaadt - als een batterei. 

Vanuit Zelfoprecht weet ik dat anderen veroordelen in mezelf irritatie oplevert waarvoor ik mezelf verantwoordelijk maak. Ik realiseer me en stel me ten doel dat ik als kind voorbeelden kreeg die ik heb opgeslagen en niet langer veroordeel en waarnaar ik met enige nuance kan kijken waardoor ik deze aspecten in mezelf kan vergeven.