Dag 114 'Privacy statement'.

Observatie van mijn
automatische gedachten
maakt mezelf vrij.

Rustig zit ik ergens aan een tafeltje, waaraan nog zitplaatsen vrij zijn, van het zonnetje te genieten. Ik observeer de passanten en de mannen die de kermis opbouwen. Op de achtergrond klinkt één palingsound plaatje van Jantje Smit. Ineens wordt een van de stoelen aan mijn tafeltje naar achteren geschoven. Ongevraagd wordt mijn privacy verstoord. Een oudere dame namelijk, voorzien van een rollator neemt plaats. Met in haar hand een druppelend ijsje. Hierop worden er in reactie op haar gedrag in mij automatisch de volgende gedachten actief. Omdat ik vanuit éénheid en gelijkheid 'Zelf' wil zijn en vanuit fysiek gewaarzijn als in HIER wil reageren onderzoek ik mijn automatische gedachten om me er vrij van te maken. Deze gedachte schrijf ik eerlijk op waarop ik later Zelfvergeving en Zelfcorrectie toepas. Dit instrument gebruik ik nadat ik mezelf gestopt heb als mind door te denken: Ik stop en ik adem door. Dus: wanneer ik in mezelf één automatische reactie ervaar, bijvoorbeeld als iemand ongevraagd en zonder mijn toestemming mijn privacy schendt, ik stop en adem. Omdat ik mijn integriteit wil beschermen kan ik als in mezelf het gevoel ervaren, dat ik óók fel kan zijn in mijn automatische reactie. Door navraag aan anderen blijkt deze felheid mijn beleving te zijn die anderen niet als zodanig ervaren.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben de gedachten dat de dame ongevraagd en zonder mijn toestemming aan mijn tafeltje komt zitten.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben de gedachte dat de dame mij eerst om toestemming kan verzoeken voordat zij gaat zitten aan mijn tafeltje.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben als in mijn gedachten uit een herinnering automatisch de reactie als in mezelf actief maak waardoor er in mezelf ongelijkheid ontstaat.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben door in deze gedachte te participeren verontwaardiging en verbazing in woorden: 'Bah, zomaar ongevraagd en zonder mijn toestemming' als in mezelf actief maak.

Wanneer ik in mezelf mijn automatische reactie ervaar dat iemand ongevraagd mijn privacy schendt, ik stop en adem. Ik realiseer me dat ik in mijn eerste reactie als in woorden waaruit mijn gedachten zijn opgebouwd, ik me in deze gedachten automatisch aanpas aan het gedrag van anderen en in feite toestemming verleen en mijn privacy laat schenden. Ik realiseer me ook dat ik zelf verantwoordelijk ben voor mijn gedachten waardoor ik mezelf verhinder om onbevangen te zijn om spontaan en ongedwongen een gesprek met de dame aan te gaan. Ik stel mezelf ten doel dat ik in het contact met andere mensen nadat ik dooradem: 'éérst mijn automatische reactie zal observeren alvorens te reageren. Vervolgens observeer ik het gedrag van de ander en luister naar mijn Zelf dat vanuit gewaarzijn als fysiek in HIER aanwezig onbevangen, spontaan, eerlijk en oprecht met de ander wil communiceren, waardoor elkaar vriendelijk en respectvol kunnen bejegenen.