Dag 128 Afstand ervaren nabijheid willen.

Wanneer ik afstand ervaar en nabijheid wens en vervolgens op nabijheid angst ervaar, Ik stop en adem. Ik realiseer me dat ik later mijn gedachten zal beschrijven. Ik stel me ten doel dat ik risico zal nemen als ik mijn kwetsbaarheid bespreek omdat ik emotionele afwijzing verwacht bijvoorbeeld als ik moet huilen. Risico's wandelen en aangaan vraagt om moed en durf. Ik realiseer me ook dat ik mezelf vaak als onnozel heb ervaren omdat ik heb vermeden om de juiste antwoorden op mijn vragen toe te passen. Door veel oefening ben ik uiteindelijk exposure gaan wandelen.

Ik realiseer me dat nabijheid een beleving geeft die ik als onvoorspelbaar ervaar. Ik realiseer me dat ik nabijheid link aan wantrouwen en de gedachte dit contact gaat toch wel over, de persoon gaat straks toch weer weg want mijn behoeften zijn van ondergeschikt belang. Door afstand te ervaren realiseer ik me dat ik nabijheid wil ervaren en wens in de vorm van veiligheid en zekerheid. De interactie tussen afstand en nabijheid ervaren maakt mij onzeker. Hierdoor werd mijn emotionele kwetsbaarheid zichtbaar in de vorm van verdriet. 

Doordat ik een relatie kreeg moest ik durven vertrouwen op nabijheid. Dit durfde ik niet en op het moment dat ik inzicht kreeg in dit emotionele aspect werd de relatie verbroken. Ik was bedroefd en vond deze breuk vreselijk. Na een dag was ik hiervan opgeknapt omdat ik me realiseerde dat ik verdriet had ervaren waardoor andere lagen zichtbaar werden. Me bedreigd voelen omdat mensen ongevraagd binnen mijn comfortzone komen. Mijn comfortzone werd hierdoor zichtbaar. Binnen de interactie van afstand en nabijheid ervaren beweeg ik me momenteel. 

Gelukkig ontmoet ik door mijn keuzes en verantwoordelijkheidsgevoel begripvolle neefjes, nichtjes, broer, zus, schoonbroer, schoonzus en mijn moeder. Daarnaast de trainers, begeleiders, professionals, ervaringsdeskundigen, groepsleden, Destonians, vrienden en vriendinnen die me hierin op het emotionele spiegelen steun bieden in hun oprechtheid.    

 Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mezelf onnozel noem. Ik realiseer me dat aan de andere kant van onnozel mijn oprechtheid aanwezig is. Ik stel mezelf ten doel om effectief te zijn, de gedachte onnozel die me verhinderd oprecht te zijn vervang voor open in openheid mijn kwetsbaarheid bespreken met respect voor het wereldbeeld van de ander.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mezelf een buitenstaander noem.
Ik realiseer me dat ik graag alleen en ook onder mensen kan bewegen. Ik stel mezelf ten doel dat ik in groepsprocessen mijn aandeel zal leveren en daarin ook mijn grens zal aangeven.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mezelf erkenning gaf met alcohol.
Ik realiseer me dat alcohol medicijn was voor me. Om de negatief geladen energie in mezelf te sussen. De angst voor kritiek en afwijzing. In wezen durfde ik mijn eigen zijn en kwetsbaarheid niet te tonen uit angst voor de afwijzende glimlach lach van een autoriteit die het wel beter zal weten en waaraan ik moet gehoorzamen. Ik stel mezelf ten doel om mijn behoeften en irritatie kenbaar te maken.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben door alcohol te drinken de gedachte heb ontwikkelt dat ik dan niet onnozel ben en geen buitenstaander. Wanneer ik deze gedachten ervaar, Ik dooradem en later zelfvergeving zal toepassen.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat mijn kunstmatig en mechanisch denkbeeldig zijn ik anderen hiermee vanuit mijn afgescheiden typetje bejegend heb. Ik realiseer me juist door kwetsbaar te zijn in aanwezigheid van anderen dit aanraakt aan de kwetsbaarheid van anderen waardoor erkenning en nabijheid ontstaat die we ook wel verbondheid noemen.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mijn woorden inslik. Ik realiseer me dat ik mijn bijdrage aan aanraking in het groepsproces en contact met anderen gerust mag delen. Ik stel mezelf ten doel dat ik risico neem om mijn kwetsbaarheid te tonen in de wetenschap dat hierop weer herstel volgt.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik anderen verantwoordelijkheid heb gemaakt voor mijn twijfels. Ik realiseer med at het woordje als verleden tijd impliceert en in hier negatief geladen energie genereert. Ik stel mezelf ten doel om door te ademen in contact met anderen als ik merk dat ik dissocieer en afscheiden ben door een gedachte, emotie of gevoel, als iets dat ergens in het verleden is ontstaan.

Ik stel me ten doel dat ik mijn ervaring wil inzetten om mensen met een hulpvraag steun te bieden. Zodat zij kunnen leren om de interactie tussen nabijheid en afstand te ervaren. 


- wordt vervolgd.....