Dag 99 'Introspectie Fake Realiteit'.

'Fake Realiteit'

Als in woorden 'zonder te vragen en zonder mijn toestemming neemt u plaats aan mijn tafel' zijn gedachten die ik vervolgens met argumenten versterk en rechtvaardig. Dit doe ik met mijn gedachten 'want er is toch voldoende plek op het terras en ik vind het daarnaast onbeschoft en ongemanierd dat U ongevraagd mijn territorium binnen dringt. Feiten die als uit mezelf komen bovendrijven tijdens het schrijven in mezelf als mind ooit ergens ontstaan. De boodschap die ik als gedachten in mezelf ligt opgeslagen is dat ik anderen ongevraagd liet beschikken en heb toegestaan en aanvaard gebruik te maken van mijn bewegingsruimte. Onder het mom van - ik zeg maar niks want anderen accepteren mijn nee toch niet, ik pas me aan, ik trek me terug of ik ging aan de drank om mijn weerstand te verdoven. Gedachten die ik als interpretatie heb omgevormd naar informatie verkregen uit observatie waarin ik participeer als in mijn gevoel of emotie. 

Anderen kunnen niet weten: welke betekenis informatie heeft op mijn interne communicatie. Door mezelf eerlijk te bevragen door middel van eerlijk beschrijven wat zich in mezelf voltrekt geef ik aan mezelf inzicht hoe ik in relatie met mijn omgeving binnen mezelf als in mijn geest reageer op deze gebeurtenissen. Daarnaast ben ikzelf verantwoordelijk voor mijn omstandigheden zoals ik als interpretatie heb overgenomen.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben de gedachte dat ik kan verlangen verwachten dat de dame niet aan mijn tafeltje komt zitten.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben door als reactie op de dame als in afscheiding met mezelf als mind negatief geladen energie genereer.  

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben mijn vervolg argument als in mezelf als gedachte reactie: ‘want op het terras is voldoende plek vrij’.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mijn verwachting aan het gedrag van een ander koppel.

Ik vergeef mezelf toegstaan en aanvaard te hebben dat ik dit verlangen als in mijn verwachting verpakt toestem en mij beheerst waardoor als in HIER Leven als in eenheid en gelijk verdwijnt. 

Ik vergeef mezelf toegstaan en aanvaard te hebben de gedachte u neemt zomaar plaats aan mijn tafeltje ik de dame ongewild verantwoordelijk maak voor mijn staat van afgescheiden zijn. 

IK vergeef mezelf toegstaan en aanvaard te hebben dat in als in mezelf verbazing en verontwaardigt vrij maak. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik uit verontwaardiging en verbazing negatief geladen mind energie genereer. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben het excuus te leven 'ooit ontstaan als ongevraagd' mijn fysieke expressie Leven als uit zelfoprecht gewaarzijn in Hier elimineer en in afgescheidenheid leven cultiveer. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben te verzuimen door te ademen en in  daarvoor in de plaats zet 'de dame dringt mijn comfortzone binnen'. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben 'stapt ongevraagd en onbewust over de grens van mijn integriteit heen' heb toegestaan en aanvaard als in mezelf toegestaan waardoor ik elk contact als in Zelfoprecht gewaarzijn als Leven in Hier permanent ondermijn en hiermee daadwerkelijk Leven - 'in leven ondermijn'. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik de dame toestemming verleen om over mijn grens te stappen. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben de gedachte dat anderen over mijn grens mogen stappen.

Ik vergeef mezelf toegstaan en aanvaard te hebben dat ik aan zonder tegengas anderen toestemming verleen en mijn integriteit ondermijn.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik zonder toestemming als vanzelfsprekend mijn als in mezelf zichtbaar gemaakte gedachte als automatisch heb geleefd.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik door haar handeling waarin ik participeer als automatische reactie lang heb geleefd.  

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben de verwachting dat het vanzelfsprekend is dat ik handel vanuit zonder hoor en wederhoor en als aan zonder mijn toestemming gehoorzaam.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik me aanpas aan mijn omstander.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik als automatische reactie als in mezelf vanuit dit wezen het gedrag van mijn omstanders als aanpassing leef.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mezelf toesta als in mijn automatische reactie mijn gedachte actief maak. 

Ik vergeef mezelf toegstaan en aanvaard te hebben mijn verdriet als emotie te onderdrukken waardoor ik fysieke klachten in mijn aanhechting ervaar. Ik realiseer me door het benoemen en toelaten van mijn beleving ik minder klachten als fysiek ervaar.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat iedere gedachte die ik toeken als ontstaan uit moraal een man mag niet huilen, als ik huil ben ik kleinzerig als ik verdrietig ben zwak als moraal heb ingeslikt en toegestaan waardoor ik me als mind aanpas aan mijn gedachten en leef vanuit moraal terwijl mijn expressie als in HIER anders zou doen.

Ik vergeef mezelf toegstaan en aanvaard te hebben om te leven als zou doen en zodoende mezelf ondermijn in mijn  expressie en menselijkheid, volgens welke graadmeter ook, in hier heb verzuimt om te huilen, of plezier te hebben of te genieten of een verlangen te ervaren. Als mijn fysiek ik ervaar dat ik mijn stemming, zoals ik afgestemd ben als in mezelf mezelf zal toestaan en uitschrijven en doorademen en ook huilen waardoor er als in emzelf ontlading optreedt en minder fysieke pijn.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik het zwak vind als ik mijn geest de vrij ruimte geef ik hierop veroordeelt wordt. In wezen veroordeel ik me dubbel. Want wat ik heb overgenomen als kind was vanuit een afhankelijkheids positie waarin ik geen andere keuzes had als voorbeeld omdat ik ze niet had. Als ik me nu hierop veroordeel doe ik de tijd die eraan vooraf ging teniet. Ik accepeteer derhalve mijn staat van zijn en stem toe met verdriet uiten, plezier beleven en oprecht mijn delen beschrijven als van mezelf.