Dag 101 mijn angst toegestaan

Angst als in
mezelf toegestaan

Gisteren was ik tijdens een lezing mijn gedachten aan het observeren. Het thema van de lezing het pad van bevrijding en of zo’n pad bestaat. Sinds ik schrijf doe ik dit dagelijks en ik beschrijf hoe ik als mens zelfoprecht kan zijn in mijn bejegening naar mezelf toe. En wat ik denk en ervaar als emotie of gevoel ik dit vanuit mijn innerlijk uitstraal naar anderen. Bezinnen op dit innerlijk proces dat uiteindelijk het bevrijdende pad uit mijn mind blijkt te zijn.

Ik realiseer me dat ik mijn keuzes nog steeds afmeet vanuit een innerlijke stem die als in mijn gedachten tot me spreekt dat ik als ik geen toestemming krijg van anderen ik ga twijfelen aan mezelf en kans maak dat ik mijn keuze zal bijstellen. De spreekster die op een verhoging staat is streng in haar blik waarop ik angst voel. Alsof er op me neer gekeken word en me onderdanig voel. 
Na afloop werd er in een kring in andere ruimte verzameld. Omdat ik ietsje later deze ruimte binnen kwam overviel mij het gevoel door de mensen bekeken en dat ik door hen negatief geëvalueerd word. Door deze combinatiemix aan gedachten merk ik in mezelf op dat ik ging /ga dissociëren. Met tot gevolg dat ik zo snel mogelijk wil weg vluchten. Ik doe dit ook omdat ik geen behoefte had om mijn belevenis van tijdens de lezing te delen waarop ikzelf besluit  en negatief reageer. Daarom ga ik weg. Ik ga weg omdat wat ik ervaar me niet zint. In het verleden zo bedenk ik me bleef ik hangen in een situatie. Nu ga ik weg omdat ik dit zelf besluit.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben de gedachte dat als ik mijn mind onderzoek die afwijkt van anderen automatisch aanpas aan mijn aanpassing die als in mezelf hierop ontstaat.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik de angst voor kritiek alsof mijn afwijkende gedachte minder is dan die van een ander mezelf hierop negatief beoordeel alsof  dit door anderen gebeurt maar in mezelf plaats vind ik mezelf minderwaardig ten aanzien van anderen ervaar.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik om dit te verkomen dat mijn innerlijk gewaarzijn dit als waarheid ervaar waarop ik vervolgens wegga.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben de gedachte dat mijn afwijkende mind voor mij aanleiding is om mezelf negatief te evalueren.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mezelf negatief evalueer en mezelf in een minderwaardige positie ten aanzien van anderen plaats.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben door te participeren in deze gedachten ik de controle over mijn handelen weg schenk aan mijn mind zoals ik doe door mijn eigen automatische gedachten waaruit de negatief geladen emotie angst ontstaat.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik om richting geven aan zelf heb verzuimd door de viertellen ademtechniek niet toe te passen.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben door angst voor het ronde gesprek te ontwikkelen ik hierin participeer en verantwoordelijk voor ben en mezelf leuke momenten met de groep ontzie omdat ik weet dat het vriendelijke mensen zijn.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik verzuimd heb om door te ademen en in HIER aanwezig te blijven vermijd. Ik vermijd mijn zinvolle bijdrage aan het groepsgesprek.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat na de lezing een van de deelnemers mij kameraad noemt en vraagt hoe het met me gaat waarop ik met wantrouwen reageer over de oprechtheid.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat de oprechtheid zoals ik dit interpreteer als van die ander mij aanzet tot twijfel over de waarde van de betekenis van woorden die anderen als belofte en ook als compliment als woorden spreken.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik streng ben en kritisch naar mezelf en mijn weg gaan beoordeel als negatief geladen omdat ik er kritiek en angst aan verbind. Ik kies voor mezelf en een volgende keer zal ik bewust door ademen en gewoon plaats nemen in de kring.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mijn zelfexpressie ondermijn door mijn angst als in mezelf toe te staan en te aanvaarden.