Dag 84 'Zelfoprecht handelen - Live is Here, Where are you?'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de gedachte: dat lezers van mijn blog wel begrijpen dat mijn stukje over de kebab licht overdreven is in mijn voorbeeld over de terras overkapping. Dat zij dit wel dit wel snappen is een aanname waardoor ik onduidelijk ben en een angstig onzekere verwachting creëer binnen mezelf in en als mij te laten bestaan.

Vanuit mijn mind en woord constructies reageer ik op voorbeelden die ik dagelijks ontmoet. Naast onthullend is deze reis vooral gericht op eenheid en gelijk Leven voor alle leven. Niet vanuit mind automatische reacties rond bazuinen en een beetje rondstruinen zonder besef van dat wat er daadwerkelijk zich in mezelf voltrekt maar mezelf als mijn automatische reacties Zelfoprecht in de ogen kijken die ik in mezelf als door woorden in mzelf geconstrueerd zichtbaar maak. Al met al een verhelderende onderneming waarbij ik mezelf toesta en aanvaard dat ik de constructor ben. 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb om door participatie in de gedachte: dat lezers van mijn blog wel begrijpen dat mijn stukje over de kebab zaak zwaar overdreven is volgens mijn voorbeeld van de terras overkapping. Ik ga ervan uit dat lezers mij wel zullen begrijpen. Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik in mijn fantasie en verbeelding wel ervanuit ga dat anderen mij begrijpen.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben als in gedachte dat wat ze dan begrijpen automatismen en aannames zijn en eigenlijk onduidelijkheid genereer en een verwachting creëer binnen mezelf te worden als een emotionele energetische reactie van onzekerheid en zinloosheid de betekenis die ik koppel aan anderen willen beschermen en behulpzaam zijn als zij door een ander worden misbruikt vanuit valse macht.Door mijn behulpzaamheid werd ik terechtgewezen door anderen als in emotioneel, fysie 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik vanuit mijn fantasie beschrijving anzet dat ik handel vanuit een mind versie van een voorstelling die zwaar overdreven is. Ik verwijs hiermee mee naar de wenkbrauwen zo groot als terras overkapping. Ik realiseer me dat ik participeer in deze gedachten en dat ik overdrijf en deze wenkbruawen uitvergroot als een gedachten aan humor. In wezen is dit mijn onnozele kind dat aandacht wil krijgen en een stukje clownesk gedrag dat de bediende achter de balie die door de wenkbrauwen persoon terecht wordt gewezen zich ongemakkelijk voelt. Bij roept dit een herinnering op die ik relatie breng met dit voorbeeld als automatische reactie in mezelf actief. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben te partciperen in mijn gedachten dat de bediende zich ongemakkelijk gedraagt. Bij het wegggaan kijk ik hem vriendelijk in de ogen en wil hem geruststellen. Ik stel hem gerust vanuit mijn negatief geladen gedachten door mijn herinnering te koppelen aan het gedrag van de wenkbrauw bezitter waarover ik niet te spreken ben. Ik vind hem onaangenaam in zijn drukke gedrag dat schreeuwt om aandacht, macht en autoriteit waarop hij de bediende bejegend, want zo ervaar ik hun ongelijke posities ten opzichten van elkaar.

Ik vergeef mezelf toegstaan en aanvaard te hebben dat ik schrijf voor publiek waarvan ik denk dat zij mij begrijpen. Ik schrijf om zelf oprecht te zijn in eenheid en gelijk en zal dit doen vanuit mezelf voor mezelf schrijven. Wat ik voor mezelf doe doe ik voor alle leven. Ik wil als voorbeeld vanuit eenheid en gelijk zijn vanuit zelfoprecht zelf Leven. Als voorbeeld dien alleeen mezelf te beschrijven en vergeven.

Ik vergeef mezelf niet toegestaan en aanvaard heb om zelfoprecht na te gaan in mezelf dat ik feitelijk een beeld schets dat onduidelijk is andere lezers waardoor ik een verwachting creëer die anderen anders kunnen interpreteren. Ik wil een grappige inleiding schrijven die ook als onnozel opgevat kan worden. Maar in plaats daarvan direct te reageren in verdediging met de gedachte omdat ik onduidelijk ben in mijn beschrijving en denk grappig te zijn creëer ik in mezelf onnozel zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken / geloven / bespeuren / dat andere mensen mijn stukje als inleiding ook onnozel vinden. Ik ervaar dit zelf zo. De volgende keer zal ik ter verduidelijking van mijn stukje duidelijk zijn dat ik niemand wil kwetsen en discrimineren met mijn uitspraak waardoor ik voorkom dat ik in mezelf negatief geladen emotie actief maak door te mijn eigen beschrijving.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf toegestaan en aanvaard heb te denken / geloven / bespeuren / dat andere mensen zich bewust zijn van het feit dat ik uit humor mijn inleiding schrijf en dat de meeste mensen die mij kennen die ook als zodanig interpreteren. Ik wil niemand kwetsen en of in een verkeerd daglicht zetten. Maar deze mannen hebben echt super grote wenkbrauwen en vanuit dit perspectief gezien is mijn schrijfsel humoristisch bedoelt. 

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de gedachte teringzooi te gebruiken als aanduiding voor de troep in de trein. Dat ik als vanzelfsprekend aanvaard dat passgiers er bewust een teringzooi van maken. Als aanleiding van deze afvalberg kan ik zelf toestaan en aanvaarden om mijn afvale netjes in de daarvoor bestemde afvalbakken te deponeren. Dat ik in mijn uitspraak onbewust verwijs naar een ziekte genaamd de tering. Een ziekte die je van binnenuit verteerd. Onlangs heb ik dit thema al met Sylvie besproken dat ik mezelf ervaar of het lijkt dat ik van binnenuit mezelf door mijn participatie in mijn gedachten, gevoelens en emotie opvreet zodra ik mijn gedachten luidop uitspreek en zelfvergeef.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb om door participatie in de gedachte 'tering' als verwijzing naar de afvalberg in de trein als in mezelf particpeer in de negatief geladen energie die het woord 'tering'als vanuit betekenis in zich meedraagt als vanzelf negatief geladen energie. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik automatisch participeer en anderen laat mee partciperen in mijn negatief geladen titel 'tering' omdat dit woord verwijst naar een ziekte die ik anderen en mezelf niet toesta. Ik aanvaard dit woord niet meer als negatief geladen betekenis drager mijn systeem te gebruiken. Ik gun anderen en mezelf gezondheid toe. Ik gun anderen net als mezelf een gezond zelf toe.

Ik vergeef mezelf niet toegestaan en aanvaard heb om zelfoprecht na te gaan in mezelf dat ik feitelijk een beeld schets dat door het woord tering verwijst aanpassen aan je mind. Ik wil juist dat troep in de daarvoor bestemde afvalbakken gedeponeerd wordt. Ik roep met dit beeld iets anders op dan dat ik wil oproepen tot afval opruimen. Ik vergeef mezelf toegstaan en aanvaard te hebben dat ik oproep tot ongelijkheid. Ik wil juist oproepen tot eenheid en gelijk Leven voor alle leven. Ik aanvaard ook dat ik niemand kan oproepen tot verandering. Ik kan wel als voorbeeld dienen voor alle mensen door mijn afval zelf op te ruimen.

Ik vergeef mezelf toegstaan en aanvaard te hebben in mijn gedachte als woord zooi te gebruiken. Zooi verwijst naar alle mensen in de trein. Alsof alle aanwezige passagiers participeren als gedachte in zooi maken. Ik aanvaard ook dat het mijn taak is omzelf mijn afval op te ruimen. Niets minder. Ik accepteer ook dat anderen hun afval opruimen en dat er enkelen zijn die dit nalaten op te ruimen. Door negatief geladen energie te verspreiden verspreid ik in wezen zooi. Ik aanvaard dat ik mensen als mezelf vooralsnog gezondheid toewens. Door het woord zooi te gebruiken blijft het langzaam in mijn mind als negatief geladen energie doorsudderen. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik in mijn gedachten als woord zooi negatief geladen energie laat doorsudderen en inmezelf een warboel genereer. In plaats hiervan wil ik eenheid en gelijkheid voor alle Levens genereren. Ik aanvaard dat alle woorden als gedachten als in mezelf door de lading van woorden als negatief geladen sudderende energie representeren.