Dag 60 'Begrijpen van mijn reacties als mezelf werkt bevrijdend'.

Vandaag was ik optimistisch en blij gemutst. Ik voelde me echt relaxt en vrij.
 Bevrijd van sterke negatief geladen energie in mijn mind tot aan het moment .........

Steeds meer en vaker realiseer ik me dat mijn reacties in mezelf ontstaan. Als reactie op mijn omgeving of door iets anders dat buiten mij getriggerd wordt. Ik weet ook dat dit bij anderen ook zo zal werkt functioneerd. Hierdoor realiseer ik me als vanzelfsprekend dat anderen, net als ik, zelf verantwoordelijk zijn voor hun reacties. Mezelf, in mezelf als reacties gaan begrijpen geeft me steeds meer rust omdat ik weet dat ik mijn realiteit heb gecreëerd. Ik merk ook dat oude reacties op gebeurtenissen nog steeds in mezelf geactiveerd worden zoals dit voorheen het geval was.De lading is mijn intens en wel nog steeds actief als plaatje angst. 

Ik zat vandaag op de fiets. Ik dacht het gaat goed. Ik had een gesprekje in mezelf en dacht 'ik beluister geregeld gesprekken tussen mensen en merk dat zij abrupt en automatisch reageren op wat de ander zegt. Ook ging er een gedachte door mijn hoofd dat ik er ontspannen bijzit momenteel. Tot daar plots een bekende om het hoekje kwam. Zij ook op haar fiets. In het verleden heeft zij mij een keer vanaf haar balkon op denigrerende wijze aangesproken op iets waarvan ik zelf van mening was dat ik niets vervelends in haar richting had gecommuniceerd. Het geval was dat ik met haar zoon in een gesprek herkenning van uit mezelf in zijn situatie had ervaren waarop ik empatisch op hem heb geantwoord. De dame in kwestie heeft me hierop aangesproken met de vraag wat ik eigenlijk precies had gezegd tegen haar zoon. Omdat ik me van geen kwaad bewust was heb ik gereageerd vanuit onbegrip - op haar in mijn beleving agressieve wijze van handelen. Dit is alweer ruim een jaar geleden.Haar reactie echter is in mij nog steeds actueel.

Toen ik haar vandaag in mijn richting zag fietsen, draaide mijn buik ter hoogte van mijn navel zich figuurlijk om. Ik voelde het bloed naar mijn hoofd opstijgen 'en ja hoor' - ik ging alweer eens dissocieren. Als automatisch ga ik  me afzonderen en krijg geen beelden meer binnen en geluiden hoor ik minder sterk. Dit is een angst reactie op wat er destijds is voorgevallen. Omdat dit nooit is uitgesproken en uitgewerkt, en ik absoluut niet met een vinger in haar richting wil wijzen, omdat dit reactiepatroon in mezelf geactiveerd wordt is het verstandig om mezelf te vergeven op weg naar meer zelfintimiteit voorbij aan deze reactiepatronen. Eigenlijk zat ik blij op mijn fietsje tot aan het moment dat ik haar in mijn blikveld opgemerkt had waardoor dit reactiepatroon geactiveerd. Ik ga dit ook met mijn Buddy bespreken omdat ik van deze dissociatie verschijnselen niet blij wordt. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mijn reactie op deze vrouw mijn reactie laat bepalen en disscocieer waardoor ik even uit de werkelijk ben en fysiek afwezig ben in het huidige moment. 

Ik vergeef emzelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mijn stemming blij laat beinvloeden door iemand buiten mezelf die hiermee invloed krijgt op mijn zelf. Deze invloed zoals die buiten mij getriggerd is was al in mezelf als angst op haar gedrag in mij aanwezig. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat mijn deelname aan deze realiteit debet is aan mijn blij wegebben stemming. Ik aanvaard dat ik accepteer en toestem dat ik de enige ben, in feite op elke manier, de wereld creëer precies zoals die is.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik de vorige keer de oorzaak van mijn huidige reactie niet heb uitgewerkt met haar samen door in gesprek te gaan heb uitgesteld vanuit mijn idee 'oohh het komt wel goed'.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat door mijn laconieke houding deze reactie als in mezelf vandaag weer heeft opgespeeld. Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik destijds boosheid heb gevoeld en onbegrip en vandaag meer berusting en ook verdriet over het feit dat mijn stemming zosnel omslaat en een serieus thema is voor mezelf. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik me daardoor terug in de tijd geworpen voel en me ook realiseer dat ik nu wel in staat ben omdat ik destijds niet bezig was met dit proces. Nu krijg ik handvaten in schrijven, vergeven en buddy ondersteuning om correctie toe te passen op dit thema. Ik ben blij met deze hulp. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik deze hulp met wantrouwen heb aangekeken. Mijn wantrouwen en ook als ik complimenten krijg aanvoelt als wantrouwend energie in mezelf. Door mijn kwestbaarheid en openheid ga ik voorbij aan schaamte gevoelens en kan emzelf steeds beter vanuit zelfintimiteit gaan ervaren.