Dag 55 Aftasten gewennen erkennen bespreken openheid en eerlijkheid.

Ik voel me duf de laatste dagen. En moe. Ik heb migraine wat ik allang niet had. Ik maal. Gedachten in hoofd. Over betalingen die ik heb te doen. Over het vrijwilligerswerk en de verantwoordelijkheid die ik aanga. Ik vind het contact met de jongeren prachtig. Zij teasen en testen - tasten af - hoe ik reageer en ik zie hun reacties zonder oordeel. Ik vind de sfeer laag drempelig informeel en moest hieraan wennen. Een nieuwe omgeving die goed aanvoelt. Waar ik me onbedreigd kan bewegen. Eigenlijk voel ik me onzichtbaar en ga gesprekjes aan met de aanwezigen. Aftasten gewennen erkennen bespreken openheid en eerlijkheid. Allemaal plaatjes waarbij ikzelf mijn beelden, gedachten, gevoelens en emotie ervaar. Allemaal vergeef momenten van reacties in mezelf als mezelf op hen. Op anderen buiten mezelf.

De manier waarop ik in de praktijk vergeving op ieder moment toepas is door innerlijk gewaar te zijn op het moment, voordat ik in uiterlijk gewaarzijn handel. Ikzelf zie me de laatste tijd als een zoeker die mijn weg aan het hervinden is door mijn schaamte en kwetsbaarheid te bespreken. Ik krijg hierop ook reacties. Ik schrijf echter voor mezelf omdat ik in eerste instantie ook dacht dat mijn delen in de groep enkel en alleen door de groepsleden gelezen kon worden. Ik denk wel eens hoe anderen mijn openheid zullen ervaren zonder dat ik wil weten hoe ze het vinden wat ik deel. het houdt me stiekem wel bezig. Niet uit ijdelheid of om aandacht te krijgen maar uit nieuwsgierigheid. Ik ben sowieso gevoelig hoe anderen mij ervaren. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat de invloed van mijn gedachten hoe anderen mij zullen beoordelen sterk bezig houden en energie vreten. Ik aanvaard dat ik het druk heb in mijn hoofd. Ik ben erg bezig met hoe ik ervaren zal worden door anderen en kijk weer sterk hoe anderen met hun ogen op mij reageren. 

Vorige week nog kreeg ik te horen dat ik wel egoïstischer mag zijn in mijn handelen en meer voor mezelf mag gaan staan. Ik heb deze vraag terug gegeven aan de boodschapper en gevraagd hoe degene dit ervaart. Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben in overweging te nemen om egoistischer te handelen. Ik aanvaard wel dat ik voor mezelf mag staan en aangeven wat ik nodig heb. Ik had vandaag een gesprek dat ik heb afgezegd omdat ik moe ben en hoofdpijn heb. Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben om mijn twijfel om thuis te blijven in twijfel te trekken. Door deze negatief geladen gedachten haal ik mezelf nog meer onderuit. Ik ga wel eten en heb gegeten vandaag om weer aan te sterken. 

Egoïsme. Ik denk zelf bij egoïsme aan de constructies van de mind. Ervaring uit observatie verkregen. Ik schrijf dagelijks en kan me vergissen. Ook over het ademen heb ik vragen. 4 tellen inademen - 4 tellen oneindig moment tussen inademing en uitademing - 4 tellen uitademen......en ga zo maar door. In het moment tussen de inademing en de uitademing staat de 'tijd' stil en in dat oneindig moment wordt het resultaat van mijn participatie gemten om de grootste invloed te krijgen ongeacht wat, uiteraard alleen met woorden.

Tijdens de inademing observeer ik mijn innerlijke zelf en ben zo eerlijk mogelijk. Ik merk ook dat als ik niet eerlijk ben, me opgelaten voel en schaamte. Vandaag was ik in gesprek met X waaraan ik aan zijn gezicht zag dat er twijfel was over zijn uitspraak. En vroeg wat hij ervaart op nee, dat zo later bleek eigenlijk ‘ja’ moest zijn. Een beetje rood en lachend gaf hij toe dat hij schaamte voelde. Wel eerlijk dacht ik en herkende mijn eigen gevoelens van schaamte als ik iets zeg dat niet overeen komt met wat ik innerlijk uiterlijk wil uitdragen. Ik ben er blij om en merk door deze openheid ook mijn migraine minder worden.

Ik ga me oefenen om dit oneindige moment; het moment tussen de inademing en de uitademing door mezelf te dwingen om datgene te zien wat het beste is voor iedereen in het moment. Dat betekent, dat ik naar een practische manier kijk, waarop het leven van iedere participant door het moment heengaat, indien ik niets zou doen, en of ik op het eind dankbaar zou zijn, als iemand de moed heeft gehad mijn ego en geloofssysteem op de korrel te nemen in het geval, dat ik mezelf uit het oog zou verliezen. 

Ineens ploept de 'knuffelervaring' binnen. Ik had een eerste gesprek met iemand waarin ik geknuffeld werd. Ik voelde me hier achteraf ongemakkelijk bij. Ik vind het sowiezo onprettig als mensen ongevraagd aan me zitten. Of als mensen elkaar voor de grap tikjes geven en fysiek aan elkaar zitten. Vaak vanuit het argument en met een lachend gezicht 'is voor de lol hoor'. Ja Duh!!! Eevn terug naar knuffelervaring dat ik al besproken heb met een kennis die me zei dat ik mischien op de korrel wordt genomen. Dat erachter dit gesprek en knuffelactie een filosofie schuilt en om mijn reactie te meten is bedoeld.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mijn knuffelervaring rubriceer als 'op de korrel genomen worden'. Ik heb hiervoor geen bewijs. Ik denk dit zelf en aanvaard deze gedachte als zonder bewijs geconstrueerd vanuit mijn 'paranoia'. Inmiddels weet ik dat me dit een sociaal isolement oplevert. Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik anderen veroordeel die zeggen het goed met mij te bedoelen. Over bedoelingen valt te twisten en al zeker als in dit zelfde gesprek over het ego gesproken wordt ga ik ervanuit dat goede bedoelingen goed bedoelt zijn.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik vanuit twijfel, aan contact een negatieve energie lading toeken. Een lading geconstrueerd door mijn gedachten en emotie. Ik aanvaard ookd at in dit zelfde gesprek positieve uitspraken zijn gedaan omtrent mijn en ons gezamelijk toekomstperspectief. Ik aanvaard en erken dat als deze actie uit de 'op de korrelneem filosofie is gedaan, om mijn reactie te meten of dat ik pas binnen deze context, dat ik deze actie als een professionele actie label. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik eerst tot oordelen overga en mijn innerlijke gewaarzijn mijn uiterlijke gewaarzijn van twijfel leef. Ik aanvaard dat ik eerst het gesprek fysiek aanga en bespreek wat ik ervaar en heb toegelaten waardoor ik de kans op migraine krijgen heb verhoogd. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat om te ontspannen ik meer koffie drink dan ik 'als wat voor mij gebruikelijk is'. Ik aanvaard ook dat het zomaar zou kunnen dat ik hierdoor mijn kans op migraine krijgen verhoog. Ik zal mijn koffie gebruik weer reduren tot enkele kopjes s'ochtends en de rest van de dag water. 

Ik vergeef emzelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik me laat beïnvloeden door commentaar van anderen waaraan ik me nog steeds aanpas. Ik ben van mening dat ik inplaats van egoïtisch waar ik voor sta zal gaan staan in het contact en de communicatie met anderen. Ik aanvaard ookd at ik me meer op mijn proces moet richten en degenen die me steunen hiervoor dankbaar ben. Ik aanvaard ook dat ik minder kritisch wil zijn in hulp van anderen afwijzen en erkennen door eerst mijn innerlijke gewaarzijn aan vergeving wil onderwerpen voordat ik uitspraken communiceer aan anderen en eerst wil uitschrijven.

morgen meer......