Dag 51 - '4 Tellen Ademhaling als Eerste Hulp bij Zelfondersteuning, alvorens ik reageer'.

Eerste Hulp bij Zelfondersteuning door middel van de 4 Tellen Ademhaling. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben in mezelf niet het belang te zien dat als een 'interactie' in mezelf plaats vindt - onmiddelijk de 4 Tellen ademhaling te gebruiken als een eerste hulpmiddel bij zelfoprechte zelfondersteuning - alvorens ik reageer op de 'interactie' als in mezelf. 
Helderheid krijgen zodat de interactie in mezelf verdwijnt waardoor ik volledig in HIER ben. Zelfs al duurt het een hele dag van 4 Tellen ademhaling om 'mezelf' op een punt van helderheid te krijgen - waarin ik mezelf ondersteun om 

4 tellen inademen- en terwijl ik adem haal, de reactie onderken, en mijn volledig gewaarzijn breng tot tot het punt van reactie.

4 tellen vasthouden- en terwijl ik op dit punt van tijdloosheid ben, onderzoek en de reactie vaststel, beiden alsof het in het heden gebeurt, als ook alle herinneringen/ervaringen/gebeurtenissen welke de oorzaak/bron/origine aan mij laten zien van de reactie in het huidige moment.

4 tellen uitademen- en in dit, het loslaten van de reactie/de opgebouwde energetische ervaring, het door mij heen laten stromen, mij zelf vergevend in het moment: het teruggeven van de energie aan de Aarde.

4 tellen vasthouden- en terwijl ik op dit punt van tijdloosheid ben, de staat vaststellend van mijn geest en fysieke lichaam om te zien of er nog enige gedachten/energie ‘vast zit’ binnenin mij welke ik nog niet effectief heb losgelaten. Om dus dan de effectiviteit van mijn ademen/loslaten te evalueren en meten, en als ik niet in staat was om het punt te laten gaan, mijzelf te ondersteunen om door te gaan met ademen, en wanneer ik zie dat het niet vrijmaakt, dan mijzelf ondersteunend in schrijven, zelfvergeving, en zelfcorrigerende toepassing: welke ik uitschrijf terwijl ik 'nog steeds' de 4 tellen ademhaling beoefen, totdat ik tot een punt van helderheid kom.

Ik weet inmiddels dat ik mijn reactie in mezelf als mezelf moet onderkennen. Gebeurtenissen in mijn leven die lijken op de voorbeelden die ik in mezelf heb opgeslagen en die ik in verband breng met 'goed' en 'fout' 'normaal'en 'juist'. Voorbeelden als plaatjes die buiten mij in hen als in mezelf opploepen. Zodra ik me bewust ben van dit feit ben ik in staat om te vergeven. Ik onderken mijn reactie als van mezelf. Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mezelf binnen relaties aanpas aan de ander en te weinig onderzoek doe naar hoe we klikken samen. Binnen de marine had ik maatjes an boord waarmee ik optrok. Waarmee ik uitstapjes maakte. Echt dieper gaan onderzoeken wat mezelf bezig houdt begon tijdens therapie. Ik merk dat ik nu meer onderzoek. Meer open ben over mijn wensen. Maar dit alles zijn nog steeds reacties op herinneringen binnen mezelf. Ik bespreek dit thema hier vandaag. Dan speelt het nog steeds. Ik ga nog beter mijn reacties in kaart brengen en per dag er eentje uitfilteren waarop ik deze ademhalingen ga toepassen. 

Ik vergeef emzelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik op de automatische piloot en als vanzelfsprekend wat in me leeft heb geleefd. Ik aanvard at ik moe ben en dat de therapie die ik had is beeindigd. Ik vergeef emzelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik positieg geladen gevoelens te lang heb onderdrukt. Ik aanvaard dat ik spontaniteit te lang heb ondermijnd. 

Vandaar dat ik vandaag een positief geladen gevoel beschrijf. Ik heb vandaag na ruim een jaar weer een kennis ontmoet en hem verteld over mijn bezigheden. Hij is mee geweest naar mijn huis nadat we op een terras samen koffie hebben gedronken. Ik heb hem laten zien waarmee ik bezig ben en informatie mmee gegeven van een cursus. Ook heb ik hem verteld over mijn en het schrijfproces en we hebben gesproken over de kracht van vergeven. Al met al een boeiend gesprek. Morgen schrijf ik verder.