Dag 47 ' Bezopen rondhangen - of gedachten ingangen onderzoeken op hun emotie en gevoelspatronen'.

Het gemakkelijke leven zoals in mijn mind opkomt als een beeld, een gedachte, gevoel of emotie opgeven vraagt om een vraag. Zal ik mezelf moeten realiseren: valt er iets te veranderen? Wat wil ik bereiken met deze verandering? Ik ben er al achter dat veranderen geen lineairproces is. Geen vaststaande weg. Zoals binnen een stappenplan handig blijkt te zijn. Meten is weten. Bijvoorbeeld ik ga naar de marine. Informatie verzamelen. Een voorlichting bezoeken. Een informatief gesprek aangaan met een ervaren marineman bij mij thuis. Aanmelden voor de keuring. Formulieren invullen. De keuring die vijf dagen kan duren. In afwachting van het verlossende antwoord. Deze periode is een proces waarin de betekenisvraag aktueel in mezelf leefde. Ik was bezig met stappen. Opstaan en lopen. Vooraf wist ik alle antwoorden nog niet. Ik liet het proces haar gang gaan en was aanwezig in hier met veel vragen. 
De betekenisvraag kan óók zijn dat als je in een God gelooft, moet dat iets te betekenen hebben. Als je niet in God gelooft, dan moet dat iets te betekenen hebben. Als je het niet weet, als je er geen idee van hebt, dan moet dat iets te betekenen hebben. Maar ontkennen dat ik iets uit te zoeken had, heeft geleidt tot een depressie. Dat is een punt dat ik met zekerheid kan bevestigen.

De aanzet om naar de marine te gaan had ik gemaakt als jongen van twaalf. Later nadat ik uit de marine kwam en na mijn scheiding viel ik in een gat en was tijdelijk het pad bijster. En ik ging dus drinken. De vraag echter waarom ging ik drinken? 
Ik kan ervoor kiezen om alcohol te kopen. Naar de supermarkt gaan. Naar een bankje in het park en daar zitten drinken. Ik heb dit nooit op deze manier gedaan. Ik dronk thuis. Als ritueel om mijn dag door te komen. Als methode en strategie om mensen te ontlopen en geen gesprekken aan te gaan. Niet spreken over de inhoud en alleen maar over oppervlakkigheid zodat ik mijn zelf geconstrueerde schone schijn kan ophouden. Nu beschrijf ik deze geest gedachten, emoties en gevoelens juist om dit zelf geconstrueerde schone schijn patroon waarin de antwoorden verscholen liggen – de basis van het ontstaan van dit patroon - tot bron dient van mijn zelfonderzoek. 

Maar de betekenisvraag gaat niet om vaste antwoorden. Dat gaat om het aannemen van een standpunt als beginpunt. Bijvoorbeeld ik kies ervoor om zeven-jaar dagelijks een blog te schrijven. Ik heb er dagen tussen zitten dat ik schrijven als opgave ervaar en niet weet wat te schrijven. De volgende dag spreek ik bijvoorbeeld de buddy die mij attendeert op mijn 'ja-maar' construct als bescherming van angst. Belangrijk van dit proces is het aangaan van dit onderzoek en deze dialoog - door schrijven - vervult dit voor mij als beginpunt betekenisvraag. 
Waarom schiet ik bijvoorbeeld - in mijn automatische reactie moment -ik als mezelf in mezelf als geest constructie. Deze beginvraag geeft betekenis aan dit onderzoek. Uiteindelijk krijg ik door deze beginvraag in schrijven meer vragen. 

Gisteren sprak ik een bekende. We zaten ergens aan een tafeltje en hij vroeg me waarom ik alleen water drink en geen ander drankje neem zoals bijvoorbeeld ice-tea. Ik schoot gelijk in de weerstand, cq dissociatie afscheiding want ik interpreteer begreep zijn vraag dat ik in plaats van alcohol alleen water drink. Dus niet waarom ik geen ander drankje dan water neem had ik zo niet begrepen. Deze vraag interpreteer ik ook als beschuldigend voor het feit dat ik doe wat ik doe. Mijn automatische-reactie was dat ik mezelf verdedig voor het feit dat ik water drink en geen alcohol met het argument omdat ik een alcohol probleem heb drink ik water.

Mijn gesprekspartner hield voet bij stuk en kwam terug met zijn vraag waarom ik in plaats van een ander drankje altijd water neem. Zo snel gaat het. Aan dezelfde tafel werd alcohol gedronken uit flesjes. Heerlijk koel. Uit de fles gedronken. Geen glas maar uit de fles. In maar zitten allemaal overgangen en ontkenning van in plaats van uit een glas uit de fles drinken en wat hieraan kenmerkend opmerkelijk beladen symbolisch is. Ik aanvaard mijn zelfoprechtheid door openlijk te schrijven wat erin mezelf gebeurt als reacties op gebeurtenissen die mijn bezig houden.

Wat me specifiek als beginpunt vasstel in mezelf waarom ik mezelf verdedig voor het feit dat ik water in plaats van alcohol drink en zelfs aangeef dat ik een alcohol probleem heb. Dit in het bijzijn van andere gasten zoals de schoonouders van de gastvrouw. Waarom schiet ik in de verdediging? Bijvoorbeeld na de marine heb ik twee horecazaken verbouwd. en ineens had ik drie zaken. Maar waarom drie? Wat zat hier achter? Dit schrijfproces, met dagelijks nieuwe en andere feiten spreekt me enorm aan. Mensen vragen me ook waarom ik deze blogs schrijf. Ik schrijf gewoon wat in me opkomt als plaatjes in de vorm van gedachten, gevoelens en emoties. Ik erken wat er speelt. Ik beschrijf dit. Stel me kwetsbaar op en laat mijn twijfels uit mijn vingers vloeien via het toetsenbord bereiken deze letters in woorden gevat het papier. Hierdoor komen andere vragen bovendrijven. Tijdens mijn periode van depressie had ik weinig puf en dagelijks een vraag - 'hoe kom ik de dag door'.  Fysiek leeg en mentaal vol vragen. IK zat nog in de ontkenningsfase en zag alleen wat er mis liep. Ik kon het proces het proces niet laten omdat ik naar een oplossing zocht. Omdat ik graag in DE oplossing denk. In feite ontken ik mijn proces hiermee waardoor de mind sneller draait en mij eerder uitmergelt. Van binnen leeg vreet.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik een vraag automatisch interpreteer als verantwoordelijkheid afleggen voor mijn keuze water drinken. Ik aanvaard deze vraag als een beschuldiging voor deze vraag en geef hieraan zelf deze betekenis. Ik aanvaard dat ik deze beschuldiging en me schuldig voelen voor het feit dat ik water drink verwar met mijn keuzevrijheid om zelf te kiezen welk drankje ik neem. Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat de vraag naar het drankje niet het onderwerp is maar dat ik mijn kwetsbaarheid toon en open ben over mijn drankprobleem waardoor ik ook het risico neem dat ik negatief geëvalueerd kan worden door de andere gasten in reactie op mijn openheid en zelfs durf om  mijn drankprobleem als reden op te geven voor mijn glas water keuze. Ik aanvaard ook dat het volledig legitiem is om eerst gewaar te zijn van wat er daadwerkelijk gevraagd wordt en eerst te kijken naar wat er zich daadwerkelijk in mezelf als mezelf voltrekt als patroon waardoor ik reactie aan herinneringen en interpretaties in de vorm van gedachten, emotie en gevoelens kan lokaliseren in mezelf.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik de bankjes drinkers als uitgangspunt neem voor mijn drinkgewoonten. Alsof ik in mijn positie als mezelf plaats boven of beter/anders acht dan hen. Ik realiseer me niet eens dat ik deze mensen benoem. Wellicht een aandachtspunt dat mij later meer duidelijkheid verschaft. Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat mij als boven hen plaats ongelijkheid in de wereld plaats dat in mezelf als emzelf uitstraalt op mijn omgeving als ongelijkheid. In het kader van mijn schrijfproces straal ik hiermee een leugen uit omdat ik wil staan voor eenheid en gelijkheid voor al het leven.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik begin te zien wat ik eerder aannam als automatisme en als vanzelfsprekend heb ervaren waardoor ik de verantwoordelijkheid van mijn welzijn en gedrag in de vorm van me aanpassen liet afhangen van mijn gedachten aan mijn interpretatie wens gedrag zoals ik dit anderen toeschreef als hun instructie-eis waarvoor ik ook wegliep voor mijn zelfoprecht zijn in hier en zelf mijn keuze heb gemaakt in onderwerping aan anderen. Ik aanvaard ook dat ik hierin stappen maak en gewaar ben van het feit dat ik oprecht wel vertel dat ik een alcohol probleem heb en daardoor nog wel dissocieer. Ik verdiep me wel in Zelfoprechtheid en wat brengt Gelijkheid en Eenheid met zich mee in de praktijk en hoe kan ik adem-ondersteuning gebruiken om mezelf praktisch te assisteren in Zelfoprechte zelfintrospectie.

Ik zag mensen die op een bankje zitten te drinken nooit als ongelijk. Ik zag hen zitten en dacht wel ik drink thuis en dat voelt voor mij beter. Hierin zit al een vorm van oordeel/mening die ik haal uit dit voorbeeld. Zonder te denken in termen als goed/fout ben ik me gewaar van dit feit. Volgende feit vind ik een vermelding wel waard. 

“Geld is het Gereedschap geworden waarmee men een gevoel van Macht Ervaart over je Omstandigheden – die je zal Vermommen en Beweren ‘Succes’ te zijn. Maar, succes in zijn Context die Betekenisvol zou zijn, zou zijn: een Wereld die het Beste is voor Al het Leven – Waar Alles en Iedereen verzorgd wordt. Individueel Succes, zal Altijd een Uitgangspunt van Mislukking hebben – en het Geloof dat op de één of andere manier, omdat je Meer hebt dan anderen, je Succes Bereikt hebt. Dat is Zeker geen Maatstaf voor Succes. Maar eerder, Gelijkend op een Piraat die Rooft en Steelt uit Eigenbelang.”
- Bernard Poolman
Ben je ook van mening dat het goed is om de dialoog aan te gaan en anderen om hulp te vragen. Ik heb gemerkt namelijk dat als ik anderen om hulp vraag, zij graag hulp bieden.