Dag 37 oordelen - kritiek - dualiteit geobserveerde werkelijkheid.

Vandaag een dagje van wisselende stemmingen in het weer. koeltjes, warmer, zonnetje achter en zonnetje voor de wolken, of er doorheen. Zo'n dagje ken je vast wel. Dat mijn stemming wordt bepaald door het weer. Zo 'dagje dat ik zelf niets kan veranderen aan mijn stemming. Echt waar, wat kan ik er zelf aan doen? 

Het zijn namelijk de tegenstellingen buiten mezelf die mijn stemming bepalen. Of zitten die wissels in mezelf. Als mijn dualiteit? Zeker en vast. Vast en zeker kom ik tot besluit. Voor mijn stemming ben ikzelf verantwoordelijk. Ook dat anderen anders zijn als ik, zit tussen mijn oren. 

Momenteel is het rustig in mijn leven ondanks de wissels in stemming. Vandaag las ik een artikel voor dualiteit. Goed/fout, mooi/lelijk enz. Zelfgewaarzijn ontwikkelen gaat voorbij aan deze conditioneringen. Het richting geven van Zelf als een levend wezen, in de fysieke werkelijkheid aanwezig, waarin iedereen en alles als één en gelijk wordt beschouwd, zonder te worden beïnvloed of gecontroleerd door de geest als gedachten, emoties en gevoelens. Voorbij aan conditioneringen leven daarvoor schrijf ik dagelijks. Wat af en toe niet meevalt en uiteindelijk wel lukt. 

Ik kreeg vroeger wel eens te verstaan dat anderen beter konden leren dan mij. Zij waren dan automatisch in mijn beleving óók slimmer. Intelligenter. Ik bedenk me ineens 'zal ik dan toch stiekum ook dualiteiten in mezelf en als mezelf hebben opgeslagen als conditionering? 

Standvastig/flexibel. Ook zo'n dualiteitjes mix. Standvastig was de 'kritiek' van mensen in mijn omgeving. Zij hielden vast aan hun oordeel over anderen die anders waren en afweken van hun norm. Huh denk ik nu. Anders zijn in tegenstelling tot hoe zij van mening waren 'dit is oke'. Duh. Zij hielden vast aan hun oordel. Op vragen van mij over het waarom van hun mening, met onderbouwing, werd met het hoofd afwijzend gereageerd. Zonder kwestbaar te zijn, zonder uitleg van hun beweegreden ventileerden zij hun mening. Wat mij is bij gebleven is dat zij altijd wel kritiek hadden. Ik zat erbij en luisterde mee. Zal ik deze negativiteit hebben opgeslagen als oordeel waardoor ik anderen ook betitel als anders?

Zij hielden vast aan hun veroordeel en hadden op anderen altijd wel iets aan te merken. Het leken wel lama's die te pas en onpas hun gal uitkotsten. Vaak heb ik me gestoord aan mensen die anderen veroordelen. En zelf, deed ik het ook. Ik deed er aan mee. Jawel hoor. Mijn omgeving gaf altijd wel ergens commentaar op. Ik snap dat niet dat ik dit nog kan herinneren. Over hoe iemand zijn kapsel had laten knippen. Iets was er wel afwijkend. De lengte, de kleur. Altijd iets. Klaagzangen.

Zelf erger ik me ook wel eens ergens aan. Het anders zijn dan mijn verwachting (hoop) maakt en bepaalt af en toe ook mijn stemming. Hierdoor stoot ik mensen af. Ik voel me ook wel eens alleen. Maar alleen zijn geeft me wel weer tijd tot overdenken en om te schrijven. Zo heb ieder voordeel zijn nadeel.