Dag 36 samenbrengen van gevoelens en emoties. Vandaag beschrijf ik het woord 'respect'.

Vandaag heb ik weinig stof tot schrijven. Ik heb lekker gewerkt. Iedereen was met iets bezig. Schoonmaken. Schuren. Uitmeten. Tekeningen maken, of op internet iets aan het opzoeken. Er hing een aangename sfeer. Tijdens het koffie drinken werden er leuke geintjes gemaakt. Ik ben nog maar net binnen deze setting en voel en ben onzichtbaar. Onopvallend beweeg ik mee. Zonder weerstand of  het gevoel dat ik iets te bewijzen heb.

Bewijzen had met angst te maken en hierdoor een emotie. Een negatief geladen ervaring.  Bewijzen dat ik er mag zijn. Ik doe hier gewoon mee tijdens het afwassen en maak een praatje met een van de andere begeleidsters. 

Ik realiseer me dat elk gevoel en of emotie in mezelf van mezelf ik hiervoor zelf verantwoordelijk ben. Tijdens mijn werkzaamheden ontmoet ik mensen die hun weg in hun leven vorm geven vanuit hun zorgvraag. Ik ben hiervan niet op de hoogte en ben alleen aanwezig in hier. Ik laat hen snuffelen aan mij zodat we kunnen wennen aan elkaar. Ik ben geïnteresseerd in hun bezigheden.

Vandaag vertelde een van hen me over een idee waarmee hij aan de slag wil. Ik merk enthousiasme en betrokkenheid in zijn idee waar ikzelf van gecharmeerd ben. Zijn inventiviteit en onderzoek naar de haalbaarheid van zijn idee spreekt me aan. Ik vind hun inzet bewonderenswaardig. Ik vertel verder geen details omdat dit vanwege privacy redenen onwenselijk is.

Het mooiste van mijn aanwezigheid is dat ik door deze groep word opgenomen waardoor ik in feite onzichtbaar ben. Ik heb een gevoel van eenheid waar iedereen gelijk is aan elkaar. Ieder van hen heeft een zorgvraag en uitdagingen waaraan ik mijn steentje wil bijdragen indien wenselijk en alleen op hun vraag. Mooie mensen zijn het.

Een van de andere begeleiders heeft aangegeven dat deze mensen respect hebben voor ervaringsdeskundige, mensen net als ik die zelf een weg van herstel doorlopen en of hebben doorlopen. In ieder geval voel ik me opgenomen binnen deze groep wat ik als positief ervaar.

Tijdens de nabespreking met mijn begeleider benoem ik ook uitdrukkelijk dat er geen ongelijkheid is. Iedereen is gelijk aan elkaar. Ik ervaar hier eenheid tussen mensen die allemaal een eigen verhaal, hun eigen uitdagingen en 'eigen-aardigheden' hebben. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik me te lang in een groep met mensen samenwerken heb ontzegd.  

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik me te lang heb afgezonderd van fijne evenementen en andere mensen bewust ben ontlopen uit angst.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik te lang heb gedacht dat mensen geen respect voor me hebben. In deze groep ben ik welkom en deze mensen kennen mijn achtergrond verhaal nog niet.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mezelf heb afgezonder van gezellig samenwerken met andere mensen.