Dag 34 Zelfoprecht zonder veroordeel - 'Cheerful' - 'Light-hearted' - opgelucht en vooralles blijmoedig.

Ik ben me bewust van het feit dat ik op twee manieren kan handelen. De ene manier is reageren 'reactie' de andere is 'antwoorden'..

'Reactie' komt voort uit de conditioneringen uit mijn verleden; het is automatisch. Voorbeeld gedrag dat ik voorgespiegeld kreeg van mijn opvoeders/lereraen/uit mijn omgeving; bijvoorbeeld uit de buurt waarin ik ben opgegroeid. 'Antwoorden' doe ik vanuit mijn aanwezigheid, mijn gewaarzijn; het is niet automatisch. 

Als er enige reactie/ervaring/oordeel/mening is over iemand of iets, dan ben ik nog steeds afgescheiden in en als jou.

Dus stel ik mezelf voor dat ik begin met de mensen/wezens waarmee ik te maken heb in mijn wereld - elke reactie/ervaring naar hen = zelfvergeving - loslaten  en zelf corrigerende toepassing in zelfoprechtheid - totdat er geen reacties/beweging/ervaring meer is ten opzichte van hen in mezelf. Dan breid ik deze toepassing uit 'naar buiten' - en zo ga ik verder. Ik werk eerst met wat er hier al is in de wereld waaraan ik deelneem. 

Sinds ik bezig ben met dit schrijfproces bespeur bij mezelf dat ik in alles wat ik doe, inderdaad vaak een referentie buiten mij ervaar waaraan ik mezelf spiegel. Vanuit deze spiegel bekijk ik mezelf en beoordeel wat ik zal gaan doen. Reageren of antwoorden vanuit gewaarzijn. Dan zal ik eerst mijn reactie die er is gaan zelf vergeven.

Bij voorkeur neem ik hiervoor een spiegeltje met een mooi randje. Van een kleurrijk steentjes mozaïek voorzien waarin ik mezelf als mind zie. Dit inzien maakt mijn thema van vandaag zichtbaar. Vandaag beschrijf ik de woorden 'opgelucht blijmoedig'

Vandaag zat ik op de fiets richting het station. Voor mij op het fietspad reed een man te sukkelen en gaf geen richting aan naar links waar ik hem net ging inhalen. Het eerste wat er in me opkwam was 'sukkel' - 'kijk uit lullo'. Zal de pupsen nog wel in zijn oogjes hebben zo dacht ik en vervolgde mijn fietspad weg. Op het station aangekomen maakte ik bij de altijd vriendelijke koffie verkoper een praatje tijdens mijn koffie bestelling. Altijd even vriendelijk gaf ik hem mee, waarop hij zijn grote tanden lachend bloot gaf. Zijn collega lachtte opgewekt mee 'ja als dan toch hier zijn kunnen we in de tussentijd net zo goed ook lachen he'.

In de trein plaats genomen ging ik de andere treinreizigers observeren en dronk mijn bakkie leut. Naast observeren passeerden er ook van die typische ochtend scheeten luchtjes. Van d passagiers die ik kon obeserveren was het meerendeel met zijn/haar telefoon al scrollend aan de gang. Bezig met lezen waardoor er binnen onze coupe een relatief rustige, aangename en gelaten sfeer hing. Nu komt het. Op de zitplaats naast me, aan de andere kant van het gangpad, zat een jongeman driftig en beheerst gelijk te scrollen op het beeldscherm van zijn telefoontje. Tot mijn verbazing zag ik dat hij aan het scrollen was en aan het slapen was. Huh. WTF is dit. Haha over mindsysteem gesproken en op de automatische piloot je ding doen zo dacht ik met een glimlach rond mijn mond. Wat zijn we toch opmerkelijke wezens.

De rust in de coupe sprak me wel aan. Ook maakte ik binnen mezelf grapjes over de luchtjes die aan mijn neus voorbij trokken. Vast een fax bericht binnen gekomen uit darmstad zo lachte ik weer. Op station Eindhoven heb ik de bus gepakt richting mijn eindbestemming aldaar. De buschauffeur waarbij ik checkte of we daadwerkelijk voorbij kwamen aan mijn halteplek scherste een beetje cynisch 'zal toch wel zo zijn zekers, net als alle andere dagen mijnheer'. Zal zekers zo zijn mijnheer de chauffeur schertstje ik met hem mee'. 

Deze rust momenten en korte praatjes maken mij blijmoedig. Na een periode van achter de geraniums ben ik dagelijks bezig met het regelen en afhandelen van voorgenomen taken en andere bezigheden. Ook denk ik terug aan het feit dat ik weer 'singel ben'. Ik heb me de laatste week vaak verdrietig gevoeld en onbegrepen. Ik dacht namelijk dat ik voldoende ruimte gaf waardoor het einde abrupt en me rouw op mijn dak is gevallen.

Ik weet waarom ik dit punt moeilijk vind. Mijn ouders bleven wel bij elkaar. Er leefde geen rustige sfeer tussen hen. Hierop heb ik misschien te snel en onbewust de keuze gemaakt om te scheiden. Deze keer had ik echt de 'hoop' in mezelf gevestigd dat het deze keer wel zou lukken. Ik -  mijn 'hoop' - samengesteld uit verlangen van mijn eigen ervaringen. En nog niet vergeven dus. 

Ik, maar wie is ik. Ik die nog steeds wispelturig is/kan zijn en die standvast wil zijn. Wispelturig en impulsief vaak in mijn reactie. Vanuit mijn gewaarzijn neem ik geregeld weloverwogen mijn keuze die echter wel weer op reacties is gefundeerd, namelijk het fundament ontstaan uit 'angst'. Ik vergeef mezelf toegstaan en aanvaard te hebben dat ik mijn relaties benader vanuit de observaties en denkbeelden die ik heb overgenomen van mijn ouders.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mijn hoop op verlangen uit ervaring projecteer. Ik maak een ander verantwoordelijk voor mijn verlangen. Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik een ander verantwoordelijk heb gemaakt voor mijn geluk en mijn verlangen. Wispelturig verlangen maak ik verantwoordelijk voor mijn reactie...

Ik was verdrietig. Ik heb gehuild en voel me echt waardeloos en alleen. Ik voel me echt in de steek gelaten. Ik ben teleurgesteld. Op mijn manier wil ik dat we elkaar afzonderlijk vergeven. Dat wil ik graag. Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik de spanning heb geleefd die ik verafschuw waarvoor in de plaats ik rust en gezellgheid en met name betrouwbaarheid ten aanzien van het nakomen van afspraken wil leven.

IK vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mezelf afwijs .Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik de inhoud van de keuzes waarmee ik relaties had respecteer.

Ben ik eerlijk? Was ik haar aan het testen op loyaliteit? Hoe loyaal ben ik ten aanzien van mijn loyaliteit ten aanzien van mijn eerlijkheid in de woorden die ik gebruik. Om dit te testen ga ik aantrekken en afstoten. Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik een ander gebruik als automatisme op mijn misbruik. Deze act maakt mij uiteindelijk zelf tot ex.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben partners in het verleden te testen. Wie was ik om een ander te testen? Exact. Mijn acteren 'testen en aantrekken' - 'mijn kunstjes flikken'-  'mijn manier hoe ik keuzes maak' - is Exact wat er gebeurt. Mijn act maakt mij tot ex. Ex uit act. 

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik exact dat doe waarvan ik zeg dat anderen het doen, omdat wat ik zeg in anderen te zien, exact dat is wat ik van mezelf in hun zie als van mezelf en vanuit mezelf zie.

Dus lullo, wat zeik je eigenlijk. Geen wonder dat ik pisnijdig ben. Ik ben pisnijdig. Ik ben pis en pis pis nijdig en heb mijn partenrs van me af gegooid. Afgestoten.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mezelf een lullo noem. Omdat ik de goede vrede wil bewaren en vriendelijkheid boven agressie verkies heb ik de goede vrede bewaard. Dat ik agressie afwijs. De goede vrede verkies. Ik verwar 'vechten' voor mezelf opkomen uit angst voor agressie en boze ogen die afwijzen.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik de mensen die ik lief heb, hen afgestoten heb. Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mezelf heb laten misbruiken en misleiden. Ik had andere begeleiding nodig. Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mijn verantwoordekijkheid voor mijn Ex act handelen bij anderen dump. Ik begrijp hun reacties nu beter door schrijven en zelfvergeven toepassen in schrijven.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik niet opkom voor mezelf. Dat ik me laat misbruiken door frustraties. Van anderen waardoor ik me laat afzeiken. Figuurlijk in toon en taal. Letterlijk fysiek emotioneel.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik afspraken afzeg omdat ik anderen aantrek en afstoot om hen op hun loyaliteit test en mijn loyaliteit verwaarloos. Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mijn gemis aan loyaliteit plak op een ander en die ander aanspreek op mijn gemis aan loyaliteit.

Wat kan ik met deze informatie in de toekomst doen in de begeleiding van degenen waarbij ik dit a) signaleer vanuit mijn mind/gewaarzijn b) nadat ik dit als zelfvergeving en oprecht heb vergeven c) zelfcorrectie op toepas. Want in feite zie ik nog steeds mijn zelfsabotage aan het werk zijn zolang ik reacties/beweging/ervaring ten opzichte van hun in mezelf waarneem.

Wat ik wil gaan doen met mijn ervaring is anderen steunen door de inzet van mijn ervaring. Mijn weg van herstel ben ik onder lichte dwang van de politie ingeslagen. Vanaf 2001kwam ik in contact met de hulpverlening. Ik heb veel ervaring opgedaan. Graag wil hier iets mee doen. Ik heb inmiddels dus een erkende vrijwilligersplek binnen een zorggroep waar ik werkervaring kan opdoen. Door mijn weg van herstel heb ik blokkades overwonnen/zichtbaar gemaakt in mezelf. Overwonnen wil ik nuanceren omdat ik nog zelfvergeving (oprecht) wil toepassen en daarna deze toepassing kan gaan toepassen vanuit Zelfoprechtheid as self here equal and one as the living word in expression.

Een van mijn valkuilen is dat ik bij een teveel aan prikkels geluid/warmte/schelle geluiden van een stenen vloer/ rineklende telefoons en andere combinaties mij doen dissocieren uit en als mezelf als eenheid en gelijk. Dit dichtslaan in mezelf, in mezelf afscheiden door externe afwijzing, is een reactie in hen die in mezelf deze werking  heeft, dit heb ik voor mezelf grotendeels helder.