Dag 33 'toegewijd' zijn' toewijding aan 'dedicated'

Toewijding, waaraan denk ik dan en welke herinneringen komen er boven drijven. Een hele reeks woorden waaruit ik kan putten binnen deze schrijfopdracht. Toewijding  'toegewijd zijn' - 'dedicated to'. 




Ik ben van mening dat er geen laatste kans bestaat. Er volgt op een ervaring altijd een volgende kans. Hiervan ben ik overtuigd vanuit mijn wezen. Een weten dat ik vanuit mijn 'mind' niet kan verklaren. Een weten dat mij laat weten dat ik altijd heb geweten. Een weten dat er altijd nog een volgende kans bestaat. Deze staat van wezen en weten heb ik zo ook altijd beleefd in mijn leven. Dit heeft voor mij de betekenis van 'Zelfoprecht Leven'. Dedicated, devotedly met overgave weet ik dat er altijd een volgende kans zal zijn. 

Toch ben ik verknocht geraakt aan mijn mind informatie. Ik wil graag overzicht hebben en weten wat anderen binnen mijn omgeving doen. Dat ik geen onvoorspelbaarheid wil ervaren. Gisteren sprak ik mijn neefje die het zelfde fenomeen ervaart in zichzelf. Ik noem dit fenomeen in mezelf niet dat ik controle wil uitoefenen over anderen, maar overleggen. Overleg hebben over een bepaalde structuur. Structuur in de vorm van een zekere voorspelbaarheid is wat ik zoek, zodat ik me veilig voel. 

Dat ik zaken onder controle heb en me zeker kan voelen. Me zeker voelen is een valkuil omdat het leven nu eenmaal onvoorspelbaar is. Behalve dan dat er altijd een volgende kans zal zijn. Deze twee tegenstellingen houden me binnen mijn gevoelsbeleving - verdriet -, en denken momenteel bezig. 

Ik ben in gesprek voor een vrijwilligers functie waar men mij geen structuur ten aanzien van gebeurtenissen kan bieden omdat binnen deze 'context' zich geregeld en vaak onvoorspelbaar en abrupt veranderingen voor doen. Ik heb dit met de leiding aldaar nog een tweede keer besproken waardoor ik gerust ben over een goed beginpunt. Binnen de marine en andere werkplekken heb ik inmiddels ervaren dat ik goed kan omgaan met Abrupte veranderingen waarin ik overzicht bewaar en mijn hoofd koel 'cool' hou.

In het moment zijn en fysiek situaties aangaan daarin ligt voor mijj ervoor staan en gaan. Mijn angst voor angst zal er dan wel zijn maar ik ga het aan. Ik pas 'exposure in vivo' toe. Een term vanuit de cognitieve gedrags therapie die ik doorlopen heb. Omdat ik vaak in intieme relaties situaties als beangstigend heb ervaren ging ik me terug trekken. Hierop ontstond meer angst. Meer angst en afzondering en me terug trekken. Uiteindelijk betekent dit dat relaties al snel stoppen.

Uit angst dat ik door anderen negatief geëvalueerd wordt en ben. Dat men mij van tevoren al uitvoerig besproken heeft en dat mensen in mij potentieel zien en zeggen dat men van elkaar weet dat men mij die kans gunt. Ik krijg bij voorbaat van andere mensen een kans om in hun nabijheid te mogen zijn ondanks mijn herstelproces verleden. Dat ik van anderen een kans krijg en me hierdoor laat afleiden en me negatief geëvalueerd voel. En dit enkel en alleen dat men mij vooraf evalueert geeft me een onveilig gevoel. Een óp voorwaarden gevoel, waaraan ikzelf meedoe. Ik doe precies hetzelfde door thuis te blijven. Ik evalueer vooraf mijn door hun evaluatieproces. 

Dat men mij evalueert waardoor ik ga twijfelen. Door de kinderen op de lagere school werd ik geëvalueerd en uitgelachen.  Dat ik dit beschrijf zegt al voldoende. Ik ben verantwoordelijk voor alles wat ik denk en hier schrijf. Niemand anders omdat ik dit simpelweg helemaal zelf en ‘dedicatd at me myself and I’ heb geaccepteerd en toegelaten binnen mezelf. Ik wil hier godverdomme vanaf ja. Smile zonder smile. Ik stoot mezelf af door dit - mijn gedrag.

Fysiek aanwezig zijn, 'er-zijn' is voldoende. Bij de marine is het me gelukt en bij mijn vrijwilligersplek ga ik er-zijn doen. 'er-zijn' volgens afspraak. Vaak wegblijven en wispelturig zijn heeft mij genoeg eenzaamheid opgeleverd. Ik heb mijn portie wel gehad. Volgens mijn zus deed ik dit wel vaker en zij noemt me hierin ook wispelturig.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat 'er-zijn' en er niet zijn, op vele momenten er voor gezorgd heeft dat ik me terug trek en afzonder.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik door beloftes dat er zal zijn en niet-zijn mijn betrouwbaarheid in relaties met vrienden en intimi ondermijn.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik door er-niet zijn mezelf kansen ontnam waarop anderen mijn beoordelen en zeggen dat ik genoeg kansen heb gehad. In die zin kan ik hen geen ongelijk geven omdat zij zichzelf beoordelen in hun eigen mening.


Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mezelf door mijn angst onverschilligheid, onbetrouwbaarheid, veiligheid en momenten van exposure  en er-zijn volgens afspraak anderen en mezelf heb ontnomen.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Dag 1 Luisteren is zeg maar echt mijn ding.

Dualisme

Woorden als topjes van de ijsberg