DALKondersteuning

Ik voel me duf de laatste dagen. En moe. Ik heb migraine wat ik allang niet had. Ik maal. Gedachten in hoofd. Over betalingen die ik heb te doen. Over het vrijwilligerswerk en de verantwoordelijkheid die ik aanga. Ik vind het contact met de jongeren prachtig. Zij teasen en testen - tasten af - hoe ik reageer en ik zie hun reacties zonder oordeel. Ik vind de sfeer laag drempelig informeel en moest hieraan wennen. Een nieuwe omgeving die goed aanvoelt. Waar ik me onbedreigd kan bewegen. Eigenlijk voel ik me onzichtbaar en ga gesprekjes aan met de aanwezigen. Aftasten gewennen erkennen bespreken openheid en eerlijkheid. Allemaal plaatjes waarbij ikzelf mijn beelden, gedachten, gevoelens en emotie ervaar. Allemaal vergeef momenten van reacties in mezelf als mezelf op hen. Op anderen buiten mezelf. De manier waarop ik in de praktijk vergeving op ieder moment toepas is door innerlijk gewaar te zijn op het moment, voordat ik in uiterlijk gewaarzijn handel. Ikzelf zie me de laatste tijd

Mind -i- ficeren Mijn mind produceert positief en negatief geladen ervaringen. Een positief geladen ervaring is een gevoel. In de vorm van euforie, enthousiasme of zelfverheerlijking. Een negatief geladen ervaring is een emotie. In de vorm van twijfel, angst of zelfafwijzing. Participeren als één en gelijk Participeren als in één en gelijk waarin ik een nieuwe wereld voortbreng. De manier waarop ik in de praktijk vergeving op ieder moment toepas is door innerlijk gewaar te zijn op het moment, voordat ik in uiterlijk gewaarzijn handel. Want zodra ik eenmaal zeker weet, dat ik eerlijk ben tegen mezelf en dat ik me gewaar ben van mijn aanvaarde uitdrukking en ik mezelf heb gecorrigeerd in mijn zelfexpressie, onthul ik dit punt dat in de ander - moet worden gecorrigeerd. Dit is de manier waarop we de wereld verlichten door openbaring van het innerlijke gewaarzijn als uiterlijke uitdrukking van hetgeen we op ieder moment gewaarzijn. Kijk eens wat we van de wereld hebben gemaakt

' Mind-i-ficeren '  mijn mind identificeren op 'h oe mijn gebrek aan verbondenheid is ontstaan en onstaat'. Een manier om positief of negatief geladen ervaringen - i nformatie uit observatie - waaruit reacties ontstaan - tot één herinnering als definities te ontleden met de mogelijkheid tot herdefiniëren.  'Waarom reageert de juf van de eerste klas zo neerbuigend op mijn gedrag? De vraag die me bezig houd zal ik nooit beantwoord krijgen. Of een excuus krijgen. Of uitleg zodat ik begrip kan opbrengen voor haar reactie op mijn gedrag. Want hoe ontstaat gedrag uit gedachten, emoties en gevoelens?'  Waar ik verantwoordelijk voor ben is waarom ik doe in hoe ik uiteindelijk handel door mijn reactie op 'mijn' uiterlijk gewaarzijn. Ik verwacht dat anderen mij respecteren en vervolgens ga ik niet mee-eten bij gezamenlijke vrienden. Dit in tegenstelling tot mijn innerlijke gewaarzijn. Dit wil graag samen zijn met mensen die gezelligheid, net als ik, belangrijk

Het vraagt moed om in zelfoprechtheid te leven - om zelfoprecht te zijn met zelf. Omdat we in al onze levens onszelf hebben aangepast en geconditioneerd aan de norm van 'hoe ik zou moeten zijn', onszelf hebben aangepast en geconditioneerd aan diegenen die ons zijn voorgegaan - we hebben niet werkelijk 'geleefd wie we zijn' - we leefden volgens hetgeen al was uitgelegd voor ons. “Passend in” een wereld, een samenleving, een cultuur welke overeenkomstig “onszelf” vormt - in plaats van te leven als de wereld als onszelf, één en gelijk hier in zelfexpressie. Leven als één en gelijk in hier in zelfexpressie. Dus, het is altijd een 'inpassen' geweest en niet een HIER in ZELFEXPRESSIE.  En Zelfoprechtheid gaat in 'tegen' alle conditioneringen, aanpassingen, acceptaties, normen, inpassingen binnenin en als jou en jouw wereld - omdat zelfoprechtheid gericht is naar jezelf toe - niet naar anderen in jouw wereld - deze wereld, niet naar de samenleving, niet na

Eerste Hulp bij Zelfondersteuning door middel van de 4 Tellen Ademhaling .  Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben in mezelf niet het belang te zien dat als een 'interactie' in mezelf plaats vindt - onmiddelijk de 4 Tellen ademhaling te gebruiken als een eerste hulpmiddel bij zelfoprechte zelfondersteuning - alvorens ik reageer op de 'interactie' als in mezelf.  Helderheid krijgen zodat de interactie in mezelf verdwijnt waardoor ik volledig in HIER ben. Zelfs al duurt het een hele dag van 4 Tellen ademhaling om 'mezelf' op een punt van helderheid te krijgen - waarin ik mezelf ondersteun om  4 tellen inademen - en terwijl ik adem haal, de reactie onderken, en mijn volledig gewaarzijn breng tot tot het punt van reactie. 4 tellen vasthouden - en terwijl ik op dit punt van tijdloosheid ben, onderzoek en de reactie vaststel, beiden alsof het in het heden gebeurt, als ook alle herinneringen/ervaringen/gebeurtenissen welke de oorzaak/bron/or

Belangrijk voor nu is dat ik ga inzien dat ik niet ben die ik denk te zijn. Mijn automatische reacties, energetisch beladen reacties van de mind. Die ik ga uitschrijven en vergeven. Dat ik mezelf mag vergeven dat ik………. In mijn geval reageer om te reageren. Daarnaast onderzoek doe hoe ik interpreteer dat anderen hierop reageren. Vaak ben ik in de veronderstelling dat ik wordt afgewezen. Dit testen stel ik achteraf weer bij en bedenk een manier om weer in contact te komen. Ik haal hiermee mijn eenheid onderuit, net als dat van de ander die erbij betrokken is. Door deze op automatische reacties creëer ik ongelijkheid. In contact ben ik niet aanwezig maar juist afwezig als in een en gelijk. Mijn veronderstelling dat ik wordt afgewezen ga ik onderzoeken waardoor ik energie schenk aan afwijzing.  Voortdurend test ik reacties van anderen. Het punt is dat ik de enige ben die mijn visie en kijk op de wereld op elk moment zelf vorm geeft Zo ook op dit punt. Al deze reacties uit gevoelens, ge

Ongevraagd advies geven   Op wat gebeurt reageren. Een mening over het ontstaan van gevolgen van gedrag vind ik een logisch thema. Dit als vervolg op dat   wat ik tot nu toe beschreven heb. Hoe kan het zijn dat veel mensen die in de marge leven, vaak problemen hebben met assertief zijn en vaak niet in staat blijken te zijn om voor zichzelf te staan? Hoe komt het dat zij in de marge terecht zijn gekomen? En wat is aanleiding geweest om hier weer uit te kruipen?    Volgens de behoeften hiërarchie van Maslow   om jezelf te ontwikkelen -  ' kunnen'  voorzien - basis vervulling - invulling - ruim aanwezig dient te zijn.  De kritiek op de piramide luidt: Empirisch onderzoek heeft geen steun opgeleverd voor de hiërarchische ordening van behoeften van Maslow. De theorie vorming van Maslow bleek lastig te toetsen, ook door Maslow zelf. Dat spreekt voor Maslow dat hij zijn eigen theorie ter discussie stelt en kritisch kijkt naar zijn bevindingen. Echt een voorbeeld van Zelfoprecht

Dat wat 'in mezelf als mezelf' -als mind- komt bovendrijven - ooit ergens betekenis kreeg. In gesprek met X die 'ja-maar' gebruikt. Daarnaast neemt hij mij in vertrouwen op fluister toon mij toevertrouwd paranoia te zijn'. Ik begrijp hem want ik ken paranoia vanuit ooit ergens betekenis gekregen. 'In mezelf als mezelf'. Ook waardoor paranoia zijn kan ontstaan. Vaak door betweters die hun eigen frustraties niet kunnen kanaliseren en hun shit over anderen uit strooien. Die wellicht onbewust menen zomaar al hun frustraties op anderen mogen uiten. Zo lijkt het op een 'tekort' in die persoon, mijn interpretatie 'in mezelf als mezelf' mezelf aangetrokken. Dus 'tekort' in mezelf als 'tekort'. Gedrag van betweters waarin oordeel woont, mij irriteert en afschuw oproept, als vernedering en oordeel dat eronder ligt. Zelf ben ik altijd benieuwd naar argumenten die schreeuwlelijkers 'spuien'. Te pas en onpas hun 'frustraties

Het gemakkelijke leven zoals in mijn mind opkomt als een beeld, een gedachte, gevoel of emotie opgeven vraagt om een vraag. Zal ik mezelf moeten realiseren: valt er iets te veranderen? Wat wil ik bereiken met deze verandering? Ik ben er al achter dat veranderen geen lineairproces is. Geen vaststaande weg. Zoals binnen een stappenplan handig blijkt te zijn.  Meten is weten.  Bijvoorbeeld ik ga naar de marine. Informatie verzamelen. Een voorlichting bezoeken. Een informatief gesprek aangaan met een ervaren marineman bij mij thuis. Aanmelden voor de keuring. Formulieren invullen. De keuring die vijf dagen kan duren. In afwachting van het verlossende antwoord. Deze periode is een proces waarin de betekenisvraag aktueel in mezelf leefde. Ik was bezig met stappen. Opstaan en lopen. Vooraf wist ik alle antwoorden nog niet. Ik liet het proces haar gang gaan en was aanwezig in hier met veel vragen.  De betekenisvraag kan óók zijn dat als je in een God gelooft, moet dat iets te betekenen hebbe

Dagelijks schrijf ik een blog waarin ik mijn gedachten, gevoelens en emoties 'verwijder' via zelfvergeving naar zelfoprechtheid. Dit vanuit het  uitgangspunt dat wij als mens alles wat we weten ergens door observatie hebben geleerd. Mijn vraag in hoeverre ben jij je hiervan bewust. Dat hetgeen je hebt geleerd uit observatie en als ervaring als gedachte hebt opgeslagen binnen jezelf? Aan mijn schrijfproces datz even jaar duurt wil ik een dimensie toevoegen. 'Iets toevoegenin de vorm van de bereidheid tot dialoog aangaan'. Dus - 'hoe geef je leven betekenis' -  Hoe doe jij wat je doet en hoe je betekenis aan je dag geeft. Wat vind je belangrijk? Vind je er iets van dat ik dagelijks mijn blog schrijf en dit open deel op facebook en heb je hier een mening over? En zou je deze mening willen delen? Ik geef betekenis aan mijn dag door dagelijks te schrijven waardoor ik meer vragen en antwoorden krijg die ik Zelfoprecht kan vergeven. Uit onderzoek is ook gebleken

Mijn wereldbeeld verschaft mij als mezelf reacties binnen mijn mind. Opgebouwd als indrukken uit ervaring. Observatie die ik vertaal naar gedachten emotie of gevoelens. Het resultaat van mijn informatieverwerking straal ik uit als 'voorbeeld' richting  mijn omgeving.  In essentie toon ik mijn existentie - ervaring uit observatie als reactie uit herinnering tot op heden. Deze bewustheid maakt mij naast informatieverwerker ook verantwoordelijk om deze invloed desgewenst te veranderen. Mijn reacties kan ik aanvaarden in en als mezelf toestaan. Deze verantwoordelijkheid maakt mij gewaar van het feit dat ik mijn leven zelf kan definiëren – als existentie – en als mezelf ook in staat ben om mezelf te herdefiniëren – in mij als mezelf aanwezige Zelfoprechtheid als essentie in mezelf te hervinden. Conclusie: ‘mijn definiëring van mezelf kan ik herdefiniëren. Wat ik mijn omgeving als voorbeeld toon, hiervoor neem ik verantwoordelijkheid . In existentie waren mijn keuzes onbewust