Dag 27 'Wrok gevoelens - Zelf-oprecht bekijken.Oeps'.




spite-zelfstandig naamwoord
wrok
resentmentgrudgespiterancoranimositypique
trots
pridespitedefiancearrogancehigh-hat
boosaardigheid
malicemaleficencemalevolencespite
wrevel
resentmentspitepeevishness
kwaadaardigheid
malicemalignancyvirulencemalignityspite
spite-werkwoord
ergeren
annoyoffendvexexasperateaggravatespite
dwarsbomen
crossthwartopposebalkfrustratespite

Waar ik aandacht aan schenk, een gedachte aan die me wrokkig maakt waardoor ik boosheid en haat gevoelens uitvergroot. Een reactie die kwam als 'wrok'.

Tijdens mijn tweede opname in een verslavingskliniek vertelt een man zijn verhaal en zijn 'spijt' betuigt over zijn nalatigheid en tekort aan aandacht voor zijn zoons tijdens de opvoeding. De drank, zo zegt hij zelf, was voor hem belangrijker dan aandacht schenken aan zijn kinderen. Liever schonk ik nog een drankje in voegt hij er lachend quasie humorvol aan toe. In mij borrelt het en erger me aan zijn ongepaste manier van reageren. Gedrag dat ik als laconiek onverschillig, respectloos en egoistisch ervaar. Ik ervaar als 'in mezelf'.

Deze in-formatie in mezelf wordt in contact met anderen, onbewust of als reactie op een gebeurtenis in mezelf geactiveerd. In mezelf als reactie in mij buiten mij geactiveerd en werkzaam als een gedachte, een gevoel dat zich kan vertalen naar gedrag, bijvoorbeeld een mening: 'Ik ben stom omdat ik wrok gevoelens koester jegens hem'.'De juf vind mij minder aardig dan de andere kinderen, daarom lacht ze toch'. 'Mijn ouders zijn nooit vriendelijk tegen elkaar. Dat mis ik. Ik vind dat jammer. Waren ze maar vriendelijker tegen elkaar'.

Al deze reacties onbewust bewust maken is onderdeel van dit schrijfproces. Daarna vergeven gaan als plaatje dat ikzelf aanvaard en toegestaan heb. En inzien dat we allen als levendorganisme, eenheid en gelijkheid zijn. Deze manier van leven wil ik graag Leven in HIER. Dit betekent dat ik voorbij al de in-formaties als mijn plaatjes leer zien, door anderen gekregen, als herinnering opgeslagen, zelf aanvaard en toegestaan en leren kijken zonder veroordelen als iets 'in mezelf' als gewaarzijn ervaren.

Daarnaast was er ook vaak kritiek op mijn manier van doen. Dit in de vorm van dwingende ogen, boosheid, bullenbakkerig doen en mij 'afzeiken' in het bijzijn van anderen. Door deze manier van projectie te blijven uiten dwarsboom ik mijn in HIER zijn door de invloed van de informatie op het plaatje dat ik zelf toesta en aanvaard heb. Ik realiseer me dat ik ook arrogantie en koelheid heb ontwikkelt. Dit kwam in de plaats voor vriendelijkheid en spontaan zijn. Oeps. Als zelf-gewaarzijn reflecteer ik dit buiten mezelf als 'in mezelf'. Wat ik wil is Zelf-Leven. Als in HIER 'expressie', voorbij aan alle conditioneringen in mijn mind, mijn gewaarzijn.

Binnnen mijn mind heb ik afscheiding aanvaard en toegestaan tussen Leven in gelijkheid en eenheid, en mijn gewaarzijn die veroordeelt. Veroordeling zet mij in een positie als dat 'datgene wat als' 'in mezelf, buiten mij' gereflecteerd wordt. Dit geeft wrevel. Doet pijn en voelt ellendig aan. Wil ik dat? Blijf ik me terug trekken met mijn veronderstellingen en aannames ten opzichte van gedachten die ik ergens in het verleden als herinnering geconditioneerd heb in mezelf als verwachting.

Iets dat in nu in me opkomt, dat ik op iets of iemand plak? Wil ik dit? Of kijk ik naar mijn gedachten en leer ik zien. Ga ik kijken naar dat wat ik zelf heb toegestaan en aanvaard en neem ik in mezelf en vanzelf, maak mij verantwoordelijkheid voor mijn gewaarzijn dat eenheid en gelijkheid uitsluit? Ik wil Leven in eenheid en gelijkheid en daarvoor loop ik dit proces. Om zonder oordeel te leren kijken en zien dat iedere levensvorm waarde heeft, 'recht heeft' om vanuit waarde te Leven.

Als ik nu terugkijk naar de man in de kliniek dan kan ik stellen dat ik voorbij aan zijn eenheid en gelijkheid Leven heb gekeken en vanuit geconditioneerde wrok gevoelens naar hem vanuit ik in mezelf naar hem keek. Ik heb hem veroordeeld en mijn haat en boosheid aan hem laten blijken. Ik heb mezelf in een positie geplaatst die ongelijkheid, vanuit wrok gevoelens kijken, ook mij uit mijn eenheid en gelijkheid Leven, vanuit gewaarzijn heeft laten kijken.

Hiervan was ik me toen onbewust. Mijn wrok gevoelens namen de overhand en lieten mij lijden. Wil ik mijn Leven leiden, dan kan ik vergeven wat ik destijds aanvaard heb en toegelaten binnen mijn 'mind'. Herstellen van deze oude condities is een werkwoord. Deze manier van dagelijks (bijna) schrijven helpt mij hierbij.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik alle automatische gedachten in mij op anderen buiten mij heb geplakt.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mijn eenheid en gelijkheid Leven heb verwaarloosd door mijn automatismen in mijn mind als gedachten en gewaarzijn te volgen.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mijn gedrag heb veroordeeld en het daarmee voedt en ondersteun. Ik wil mezelf vergeven wat ik in mezelf als van mezelf heb toegestaan en aanvaard.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik anderen buiten veroordeel om hun drankprobleem. Wie ben ik om iemand anders hierop te veroordelen als ik mezelf in een positie plaats die beter is, anders is, anders kan anders moet, dan die ander doet en deed.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mijn uitvergrote ik op iemand anders heb geplakt en hem hiermee in een hokje plaats, alsof ik daarvoor autoriteit heb, me boven een ander plaats en ongelijkheid schep. Ik wil juist eenheid en gelijkheid Leven en waardig samen Leven met alle levensvormen.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben onbewust ongelijkheid te leven.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Dag 1 Luisteren is zeg maar echt mijn ding.

Dualisme

Woorden als topjes van de ijsberg