Dag 26 Billijk - Juist - Yes 'Right'. 'Ik sta in mijn recht'.

Binnen de schrijfopdracht van het http://lite.desteniiprocess.com begin ik vandaag voor de duur van zeven dagen met het beschrijven en identificeren indrukken en herinneringen van verschillende gevoelens. Gevoelens die ik zo heb ervaren.

Vandaag het gevoel: Right. 

- Billijk - fair
- Juist - just, right, precisely, correctly, properly, exactly

Ik realiseer me dat alles wat ik zie mijn eigen observaties en interpretaties zijn. Fair toch? Helemaal waar wat ik denk. Niets mis mee. Want een herinnering en gevoelsbeleving, uit reacties ontstaan die ik herbeleef, 'in mezelf' activeer. Wel zo Billijk en fair dat ik ook boos ben. En teleurgesteld. En.......

Een tijdlang namelijk leefde ik in de veronderstelling dat mijn wrok gevoelens jegens de juf van de eerste klas lagere school 'gerechtvaardigd' waren. Dit omdat zij mij tijdens de sinterklaas viering, ik zat in de eerste klas van de lagere school, buiten liet staan.November guur en koud. Ik was zeven jaar jong. Ik verheugde me op de komst van sint en piet.

Omdat ik volgens haar ongehoorzaam was moest ik wachten naast de grote schooldeur. De rest van de kinderen mocht mee naar binnen. Later toen ik de klas in mocht, op het einde van de viering, keek ze 'laconiek' en 'onverschillig' met een grijns op haar smoel een andere kant op. Door haar orders moest ik blijven staan. Het enige dat zij zei was, 'maar Janneman niet zo lang, heel even maar'moest je buiten blijven staan.

Zij ontkende. Ze had me niet gemist en ook zei ze, in het bijzijn van alle andere kinderen dat ik haar verkeerd begrepen had. Haar blik vergeet ik niet meer. Haar afstandelijkheid en koelheid die zij toonde. Laconiek, haar hoofd afwendend mij ontwijkend. In haar mimiek 'lacherig' en 'onverschillig'. In haar ogen scheen iets dominants op te blinken. Ik weet dat ik in contact met vrouwen vaak afwijzing verwacht. Aanleidingen hiervoor zijn: afstandelijkheid, koele blik, en dominant, uit de hoogte, gedrag. Of onverschilligheid in hun manier van doen: 'Ik doe toch wel mijn ding, los van hoe jij je hierbij voelt'. Ik bepaal de regels. Je hebt te gehoorzamen. En als jij tegenspreekt, ontken ik jouw ellendig voelen. Maar dat zie ik toch niet, want ik heb het druk met mezelf. Alle aandacht gaat naar mij en jij bent onbelangrijk. Ik zie jou niet staan.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik vanuit automatisme aan gezichtsuitdrukkingen van met name dominante vrouwen mijn eigen reacties verbind en vanuit mijn beleving rechtvaardig naar mijn afwijzende reacties. Ik heb het recht niet om mijn perceptie op anderen te projecteren.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben mijn spontaniteit in te dammen om dominante vrouwen, die ik dominant noem en zo ervaar te 'pleasen' en me aan hun grieven en wensen aan te passen, zonder kenbaar te maken wat ik belangrijk vind. Tot op vandaag was ik me hiervan niet bewust. Door het schrijven verkrijg ik dagelijks meer inzicht in mijn gewaarzijn.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mimiek interpreteer als afwijzing van mijn spontaan kind zijn staat van zijn.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben mijn leven te laten bepalen door eerste indrukken die ik als negatief interpreteer waardoor ik me terug trek in mijn schulpje en maar niets zeg. Ik wil liever de goede vrede bewaren. Naar mijn recht van zijn wordt niet geluisterd. Zo;ang ik anderen gehoorzaam, heb ik recht tot spreken. Zeg ik wat ik belangrijk vind dan word er onverschillig, koel, koud en afwijzend gereageerd.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mezelf niet zag staan en mijn percepties op anderen projecteer en me gezellige momenten samen met anderen ontzeg. Gelukkig gaat dit steeds beter en blijf ik meer en vaker door dialoog in contact. Ook als ik dit moeilijk vind ga ik situaties niet meer uit de weg.