Dag 22 'Stress'-niet pluis.
Bij stress ervaar ik in mijn systeem met name de geestelijke druk 'omgaan met spanning'. Ik ben opgegroeid binnen een stressvol gezin waarin vaak ruzie was. Hierdoor kreeg ik spanning, werd allert en waakzaam voor ogenschijnlijke dreiging, met name ruzie tussen mijn ouders in combinatie met harde en plotselinge geluiden. Vooral s'nachts. Mijn thuis omgeving voelde primair onveilig aan. Situaties konden abrupt omslaan. Gezelligheid en fijne momenten, tijdens een etentje bijv. met het gezin, tijdens kerst of ergens op een doordeweekese dag, zijn voor mij negatief beladen momenten.
Momenten toen/vroeger, die eigelijk geassocieerd worden met ontspanning, werden vooraf ongewild onvoorspelbaar en voorzien 'van een sausje stress'. Escaleerden in ruzie, zo wist ik en boze blikken. Gemauw, gezever en geouwehoer. Altijd was er wel iets bij ons thuis. Nooit eens leuk, rustig en ontspannen.
Deze sfeer herkende ik terug tijdens mijn marine tijd waar er tijdens een diner door mijn tafelgenootjes gein werd getrapt. Ik werd me een partijtje boos. Streess staat ook synoniem voor gedwongen orde en gehoorzamen. Ik ben deze patronen gaan uitpluizen meer momenten en triggers ontdekken. Factoren en omstandigheden die mij stress opleveren, heb ik over de periode van leven geanalyseerd en systematisch in kaart gebracht.
Ook herken ik deze in combinatie met boze blikken in de ogen van mensen. Bij veel stress kan ik ook dissocieren en verlies het contact met de realiteit en kom in een gemoedstoestand die vergelijkbaar is met een op de automatische piloot staat van zijn die vergelijkbaar is met een weg afleggen in de auto zonder je bewust te zijn van het traject dat je hebt afgelegd en je ineens realiseert Oeps ben ik hieral.
Een kenmerkend symptoom van dissociatie is de terugkeer tot de orden van de dag, waarbij de acties, handelingen en/of gedragingen gedurende de periode van dissociatie tijdelijk volledig los kunnen hebben gestaan van de bewust aansturing of zelfs medeweten van de persoon. Dit om stress te reduceren en heeft in deze vorm deze functie.
Dit ervaar ik tijdens een teveel aan triggers, verschillende zintuiglijke indrukken gelijktijdig, die ik niet kan verwerken waardoor ik door teveel input het contact met mijn wezen verlies. Dissociatie, is een geestesgesteldheid waarin bepaalde gedachten, emoties, waarnemingen of herinneringen buiten het bewsutzijn worden geplaatst, tijdelijk niet 'oproepbaar' zijn of minder samenhang vertonen. Je zou denken fijn toch want dan ben ervan af, van al deze indrukken.
Maar schijn bedriegd want alle informatie en narigheid die vast kleeft aan deze herinneringen zet zich ergens vast in het lichaam. Zo heb ik ervaren en als deze door prikkels uit de omgeving geactiveerd wordt, maakt dit dat ik angstig ben, ga vluchten, of bevriezen. Vechten en voor mezelf opkomen, wat eigenlijk de bedoeling is om mijn grens aan te geven wil ik op een gezonde manier leren toepassen. Nu doe ik dit vaak nog abrupt. Omdat ik schrik kan ik dichtslaan (bevriezen). In de natuur zie je dit fenomeen bij dieren terug. Bij dreigend gevaar heeft het daar een functie.
Bij mensen zet deze negativiteit en ook positiviteit zich vast als een herinnering die met uitschrijven vergeven, ergens ook aanvaard en toegelaten heb. Dissocieren kan ik positief interpreteren doordat ik beplaade info tijdelijk los laat, loslaten en vergeven is het doel van mijn schrijfproces. Nadeel deze info ligt opgeslagen binnen mijn systeem en ik dien ervan af te komen doormiddel van erkennen, herkennen en vergeven.
Positieve stress voor een wedstrijdje biljarten had ik nodig om te presteren. Hierdoor was ik gemotiveerd en geconcentreerd. Maar zodra er in mijn omgeving, bijvoorbeeld een glas omviel op de bar dan schrok ik hiervan en was afgeleid. harde geluiden werden een fobie. In mijn huidige woonomgeving, een flat, hoor ik vaak harde geluiden. Inmiddels heb ik geleerd om hieraan voorbij te gaan en te laten voor wat het is. Het geluid ebt vanzelf weer weg.
In het verleden ging deed ik stress ontladen door middel van alcohol en verdoofde dit ongemak. Door deze aanpak kreeg ik meer angsten en kwam tercht in een vicieuze cirkel (ontkennen). Door de problemen die ontstonden raakte ik in een isolement door schaamte en schuld gevoelens. Ik ben gestopt met drank en daardoor mijn angsten gaan aanpakken. Toepassen van gezond gedrag bijvoorbeeld afspraken nakomen gaat steeds beter. Af en toe nog trek ik me terug wat weer anderen gevolgen heeft.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik negatieve vormen van stress mijn leven heb laten domineren waardoor andere nare gevolgen zijn ontstaan.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hbeen dat een onveilige thuissituatie mijn leven negatief en angstig heeft gemaakt ten aanzien van harde en abrupte geluiden.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik in mijn communicatie, anderen waarin mijn triggers duidelijk worden geactiveerd, verantwoordelijk heb gemaakt voor mijn gedrag.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat stress de rode draad in mijn leven werd waardoor ik moeizaam nieuwe contacten met mensen blijvend kan onderhouden.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mezelf 'veroordeel' voor de stress die ik heb opgeslagen in mijn systeem. Voor de ruzie van mijn ouders waren zij zelf verantwoordelijk.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik me terug trek en leuke gezellige afspraken misloop waardoor ik afzeg en mijn betrouwbaarheid ten aanzien van naleven van gezellige activiteiten verlies.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik harde geluiden buiten mij verantwoordelijk maak voor mijn innerlijke beleving die ik als negatief en imperfect ervaar.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik aan gezellige momenten samen bij voorbaat deze situatie en gebeurtenis van negatieve gedachten voorzie, mezelf en anderen heirmee de kans ontzeg om deze evenmenten in HIER ontwijk. Wat ik wil is deze gebeurtenissen aangaan en ervaren.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik dissocieren aangrijp om geen oogcontact te maken. Bewust kijk ik mensen steeds meer aan.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik vaak over me heen laat lopen en meer voor mezelf ga opkomen en aangeef wat ik belangrijk vind.
Momenten toen/vroeger, die eigelijk geassocieerd worden met ontspanning, werden vooraf ongewild onvoorspelbaar en voorzien 'van een sausje stress'. Escaleerden in ruzie, zo wist ik en boze blikken. Gemauw, gezever en geouwehoer. Altijd was er wel iets bij ons thuis. Nooit eens leuk, rustig en ontspannen.
Deze sfeer herkende ik terug tijdens mijn marine tijd waar er tijdens een diner door mijn tafelgenootjes gein werd getrapt. Ik werd me een partijtje boos. Streess staat ook synoniem voor gedwongen orde en gehoorzamen. Ik ben deze patronen gaan uitpluizen meer momenten en triggers ontdekken. Factoren en omstandigheden die mij stress opleveren, heb ik over de periode van leven geanalyseerd en systematisch in kaart gebracht.
Ook herken ik deze in combinatie met boze blikken in de ogen van mensen. Bij veel stress kan ik ook dissocieren en verlies het contact met de realiteit en kom in een gemoedstoestand die vergelijkbaar is met een op de automatische piloot staat van zijn die vergelijkbaar is met een weg afleggen in de auto zonder je bewust te zijn van het traject dat je hebt afgelegd en je ineens realiseert Oeps ben ik hieral.
Een kenmerkend symptoom van dissociatie is de terugkeer tot de orden van de dag, waarbij de acties, handelingen en/of gedragingen gedurende de periode van dissociatie tijdelijk volledig los kunnen hebben gestaan van de bewust aansturing of zelfs medeweten van de persoon. Dit om stress te reduceren en heeft in deze vorm deze functie.
Dit ervaar ik tijdens een teveel aan triggers, verschillende zintuiglijke indrukken gelijktijdig, die ik niet kan verwerken waardoor ik door teveel input het contact met mijn wezen verlies. Dissociatie, is een geestesgesteldheid waarin bepaalde gedachten, emoties, waarnemingen of herinneringen buiten het bewsutzijn worden geplaatst, tijdelijk niet 'oproepbaar' zijn of minder samenhang vertonen. Je zou denken fijn toch want dan ben ervan af, van al deze indrukken.
Maar schijn bedriegd want alle informatie en narigheid die vast kleeft aan deze herinneringen zet zich ergens vast in het lichaam. Zo heb ik ervaren en als deze door prikkels uit de omgeving geactiveerd wordt, maakt dit dat ik angstig ben, ga vluchten, of bevriezen. Vechten en voor mezelf opkomen, wat eigenlijk de bedoeling is om mijn grens aan te geven wil ik op een gezonde manier leren toepassen. Nu doe ik dit vaak nog abrupt. Omdat ik schrik kan ik dichtslaan (bevriezen). In de natuur zie je dit fenomeen bij dieren terug. Bij dreigend gevaar heeft het daar een functie.
Bij mensen zet deze negativiteit en ook positiviteit zich vast als een herinnering die met uitschrijven vergeven, ergens ook aanvaard en toegelaten heb. Dissocieren kan ik positief interpreteren doordat ik beplaade info tijdelijk los laat, loslaten en vergeven is het doel van mijn schrijfproces. Nadeel deze info ligt opgeslagen binnen mijn systeem en ik dien ervan af te komen doormiddel van erkennen, herkennen en vergeven.
Positieve stress voor een wedstrijdje biljarten had ik nodig om te presteren. Hierdoor was ik gemotiveerd en geconcentreerd. Maar zodra er in mijn omgeving, bijvoorbeeld een glas omviel op de bar dan schrok ik hiervan en was afgeleid. harde geluiden werden een fobie. In mijn huidige woonomgeving, een flat, hoor ik vaak harde geluiden. Inmiddels heb ik geleerd om hieraan voorbij te gaan en te laten voor wat het is. Het geluid ebt vanzelf weer weg.
In het verleden ging deed ik stress ontladen door middel van alcohol en verdoofde dit ongemak. Door deze aanpak kreeg ik meer angsten en kwam tercht in een vicieuze cirkel (ontkennen). Door de problemen die ontstonden raakte ik in een isolement door schaamte en schuld gevoelens. Ik ben gestopt met drank en daardoor mijn angsten gaan aanpakken. Toepassen van gezond gedrag bijvoorbeeld afspraken nakomen gaat steeds beter. Af en toe nog trek ik me terug wat weer anderen gevolgen heeft.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik negatieve vormen van stress mijn leven heb laten domineren waardoor andere nare gevolgen zijn ontstaan.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hbeen dat een onveilige thuissituatie mijn leven negatief en angstig heeft gemaakt ten aanzien van harde en abrupte geluiden.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik in mijn communicatie, anderen waarin mijn triggers duidelijk worden geactiveerd, verantwoordelijk heb gemaakt voor mijn gedrag.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat stress de rode draad in mijn leven werd waardoor ik moeizaam nieuwe contacten met mensen blijvend kan onderhouden.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mezelf 'veroordeel' voor de stress die ik heb opgeslagen in mijn systeem. Voor de ruzie van mijn ouders waren zij zelf verantwoordelijk.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik me terug trek en leuke gezellige afspraken misloop waardoor ik afzeg en mijn betrouwbaarheid ten aanzien van naleven van gezellige activiteiten verlies.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik harde geluiden buiten mij verantwoordelijk maak voor mijn innerlijke beleving die ik als negatief en imperfect ervaar.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik aan gezellige momenten samen bij voorbaat deze situatie en gebeurtenis van negatieve gedachten voorzie, mezelf en anderen heirmee de kans ontzeg om deze evenmenten in HIER ontwijk. Wat ik wil is deze gebeurtenissen aangaan en ervaren.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik dissocieren aangrijp om geen oogcontact te maken. Bewust kijk ik mensen steeds meer aan.
Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik vaak over me heen laat lopen en meer voor mezelf ga opkomen en aangeef wat ik belangrijk vind.
Reacties
Een reactie posten