Dag 15 Het aangaan van een volwassen dialoog.

In mijn blog van gisteren spreek ik over 'Mijn' vriendin. Mijn buddy,die mij binnen mijn schrijfproces begeleid, omdat we dit in samenspraak overeen zijn gekomen, heeft mij hierop gewezen. 

MIJN vriendin, de vrouw waarmee ik heel graag een duurzame relatie wil opbouwen, is heel goed in staat haar eigen grenzen aan te geven. 

Zij is niet mijn bezit en verantwoordelijk voor mijn gedrag. Deze duidelijkheid heb ik nodig. Dit feit staat los van mijn angst om te durven vertrouwen. Ik beschrijf mijn ervaringen om reactie in mezelf te vergeven.

Als ik zelf verwacht dat afspraken worden nageleefd, ikzelf gemaakte afspraken dien na te komen. Ik vergeef reactie die door een ander in mij actief worden als onderdeel van mindsysteem. Wat in mij actief wordt, was daar al aanwezig. Hiervoor kan ik een ander in HIER niet verantwoordelijk maken. Ik neem deze door erover te Bloggen.

 Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik zelf afspraken afzeg die gepland staan. Ik zeg afspraken af op het laatste moment en ontzeg mezelf daardoor duidelijkheid omdat ik situaties niet aanga. Dialoog aangaan betekent ook een wij-gevoel creëren. Dat vraagt tijd en inzet. 

Daarvoor heb je gesprekspartners nodig die samen met elkaar van gedachten willen wisselen om tot een afspraak c.q. uitkomst te komen. In mijn wegloop actie ligt ook een stukje verdriet verborgen.

Na een dagje gezelligheid klinkt dit egoïstisch maar afscheid nemen heeft in mijn beleving  een negatieve lading. Voor mij ontstaat er onbewust een onveilige situatie omdat ik niet weet wanneer we elkaar weer zullen zien. Er zijn teveel onduidelijkheden waarover ik graag een afspraak wil maken.

Wat zij doet is mijn denkpatronen, emoties en verwachtingen spiegelen. Ik realiseer me dat ik verdrietig was over het feit dat zij naar huis ging. Eigenlijk vind ik het fijn dat we samen zijn. We hebben goede gesprekken en kunnen open met elkaar communiceren. Daarnaast botst het wel eens. 

Wat ik wil is in gesprek blijven, leuke dingen samen doen en mijn afspraken nakomen. Ik heb me vandaag aangemeld voor een vrijwilligersfunctie. Graag wil ik meer onder de mensen zijn. Mijn bijdrage leveren. Gelukkig zijn en plezier maken. Daarnaast wil ik meer vertrouwen. Hierover heb ik vandaag een gesprek gehad.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik te lang mijn verdriet heb ontkend en me heb afgezonderd. Ik doe echt mijn best en wil veranderen.

Ik vergeef mezelf toegestaan en aanvaard te hebben dat ik mijn verdriet niet bespreekbaar maak en alleen focus op het aspect weglopen.